ေန႔စဥ္ကုန္က်စရိတ္မ်ားျပန္၀င္လာေစေသာဂါထာေတာ္
လြန္ခဲ့ေသာ လအနည္းငယ္ခန္႔က ထိုင္းႏိုင္ငံ-မဟာခ်ိဳင္ၿမိဳ႕- ေန၀စ္ရွိ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္လကၡဏာ ေဟာခန္းအတြင္းသို႔ ခိုႏွင့္ အလားသ႑န္တူေသာ အသက္(၃၈)ခန႔္ရွိ ကိုသိန္းတန္ဟု အမည္ရေသာ လူတစ္ဦး ေရာက္ရွိလာေလ၏။ ကိုသိန္းတန္တန္သည္ လြန္စြာ အၿငီးတြားသန္၍ လြန္စြာမွလည္း စိတ္ပ်က္အားငယ္ တတ္ေသာသူ တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ေလ၏။ ၎သည္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္ေဟာခန္း အတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္လာၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးအား ေကာင္းေကာင္းပင္ မရွိခိုးႏိုင္ေသးပဲ ကြ်ႏ္ုပ္ ေဗဒင္ေဟာေသာ ခံုေရွ႕တြင္ ၀င္ေရာက္၍ ေျခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္ၿပီးလွ်င္ ေလာကႀကီးကို အျပစ္ျမင္ၿပီး ခိုသတၱ၀ါကဲ့သို႔ စတင္၍ ၿငီးတြားေလေတာ့၏။
ေျပာ မေျပာခ်င္ဘူး ေဗဒင္ဆရာေရ....။ ကုန္ေစ်းႏႈံး ကုန္ေစ်းႏႈံးဆိုတာကလည္း က်တယ္ဆိုတာကို မရွိေတာ့ဘူး။ အတက္ပဲ ရွိတယ္။ အက်မရွိဘူးဆိုတာ ကုန္ေစ်းႏႈန္းကို ေခၚတာ ထင္ပါရဲ့။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ တယ္မလြယ္ဘူး။ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ဘယ္လိုဆက္ၿပီး စခန္းသြားရမယ္မွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး ေဗဒင္ဆရာ ရယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ လုပ္စားကိုင္စားရတာ မလြယ္ေတာ့ပါဘူးဆိုမွ ဒီကုန္ေစ်းႏႈန္းကလည္း တက္ၿပီးရင္ မက်ေတာ့ဘူး ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ပါ့မလဲ။ မဟုတ္ဘူးလား ေဗဒင္ဆရာရယ္ဟု ကြ်ႏ္ုပ္အား စတင္၍ ေျပာေလ၏။ ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က သူ႔အား ေခါင္းတစ္ခ်က္ ညိတ္ျပလိုက္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ၎က ဆက္လက္၍
ေအာ္.... ေနာက္တစ္ခုကလည္း ရွိေသးတယ္ဗ်။ အခု ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ တရာ၀င္မွတ္ပံုတင္ မရွိေသးတဲ့ လူေတြကို အလုပ္သမား မွတ္ပံုတင္ အသစ္႐ိုက္ေပးတယ္ေလ။ အဲဒါ ဟိုတေလာကမွ ကြ်န္ေတာ့ သားေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ သမီးေလးတစ္ေယာက္ကို ေက်ာင္းထုပ္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေခၚတင္လိုက္တယ္ေလ။ အဲဒါ သူတို႔ေတြကိုလည္း ဘတ္ ( အလုပ္သမားမွတ္ပံုတင္) ႐ိုက္ေပးရဦးမယ္။ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းလိုက္ရင္ အနည္းဆံုး ဘတ္ေငြ (၇)ေထာင္ (၈)ေထာင္ေတာ့ အသားေလးသြားမွာပဲ ေဗဒင္ဆရာ။ အဲဒါလက္ထဲမွာလည္း ေငြက အဆင္သင့္ မရွိေသးဘူးဆိုေတာ့ အင္း သူမ်ားဆီ ယူရဦးမယ္။ အတိုးနဲ႔ေပါ့ ေဗဒင္ဆရာရယ္။ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ မဟုတ္ဘူးလား။ အေၾကြးကလည္း ဘယ္ေတာ့ ကင္းပါ့မလဲ ေဗဒင္ဆရာရယ္။ စိတ္ညစ္လုိက္တာဟု ထပ္ေျပာျပန္ေလ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ေခါင္းတစ္ခ်က္ ထပ္မံ၍ ညိတ္ျပလိုက္ျပန္ေလ၏။
ေအာ္ ... ေနာက္တစ္ခု ထပ္ေျပာရဦးမယ္ ေဗဒင္ဆရာ။ အခုတေလာ ထိုင္းရဲေတြလည္း အဖမ္းအစီးေတြက တယ္မ်ားသကိုး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တန္းလွ်ားဆိုရင္ တစ္ေန႔ကို အနည္းဆံုး မနက္တစ္ေခါက္ ေန႔လည္တစ္ေခါက္ ညေနဘက္ကို တစ္ေခါက္ အနည္းဆံုး ၀င္၀င္ဖမ္းတယ္ဆရာ။ ကြ်န္ေတာ့္ကေလးေတြလည္း ဘတ္က မ႐ိုက္ရေသးဘူးဆိုေတာ့ ရင္ထဲမွာ ပုလိပ္လာၿပီဆိုတဲ့အသံကို ၾကားလိုက္တာနဲ႔ တံခါးကို အျပင္ကေန ေျပးေျပးၿပီး ေသာ့ခတ္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီအတြက္ ႏွလံုးေရာဂါေတာင္ ရခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနၿပီ ေဗဒင္ဆရာ။ ငယ္ငယ္တုန္းက မခုန္ဘူးခဲ့တဲ့ ႏွလံုးက အခု ပုလိပ္ျမင္တာနဲ႔ ရင္တုန္တတ္ေနၿပီ။ ေလာကႀကီးမွာ ပုလိပ္ဆိုတဲ့ လူေတြမရွိရင္ သိပ္ေကာင္းမယ္ေနာ္ဗ်ာဟု ေျပာျပန္ေလ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ကိုသိန္းတန္အား ေခါင္းတစ္ခ်က္ အသာ ညိတ္ျပလိုက္ေလ၏။
ေအာ္ ... ေျပာရဦးမယ္ ေဗဒင္ဆရာရဲ့။ အခုတေလာ လူဆိုးလူမိုက္ေတြကလည္း အေတာ္ေပါလာသကိုး။ ဟိုတေလာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ အခန္းေဘးက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ လမ္းသြားရင္း ဖုန္းေျပာလာတာ ေနာက္ကေန ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ကပ္ေမာင္းသြားရင္း လက္ထဲကဖုန္းကို လုသြားတယ္ေလ။ ဘာၾကာေသးလို႔လဲ ကြ်န္ေတာ့္ အခန္းမ်က္ေစာင္းထိုးက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လည္း မဂၤလာေဆာင္က အျပန္ လမ္းေရွာက္လာတာ ေဘးကေန ဆိုင္ကယ္နဲ႔ အသာေလးကပ္ၿပီး ဆြဲႀကိဳးကို ျဖတ္သြားတယ္ေလ။ ပါသြားတာ ေပါ့။ အဲဒီေကာင္မေလးကလည္း မရွိလို႕ သူမ်ားႏိုင္ငံ လာလုပ္စားပါတယ္ဆိုမွ ဘာလို႔ ေရႊ၀တ္တာလဲ မသိဘူး။ ၀တ္ခ်င္ရင္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ျပန္ေရာက္မွ တ၀ႀကီး၀တ္ေပါ့။ အခုေတာ့ ဟင္း မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး။ ခံရတာေတာင္ နည္းေသးတယ္။ အဲဒီ လူဆိုးလူမိုက္ေတြ ေလာကႀကီးမွာ မရွိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။ မဟုတ္ဘူးလား ေဗဒင္ဆရာဟု ကြ်ႏ္ုပ္အား ေျပာျပန္ေလ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္လည္း ထိုသူအား ေခါင္းတစ္ခ်က္ ထပ္မံ၍ ညိတ္ျပလိုက္ျပန္ေလ၏။
ထို႔ေနာက္ ၎ကိုသိန္းတန္သည္ လာရင္းႏွင့္ မိုးမိသည္ဆို၍ မိုးရာသီမိုးဥတု မရွိလွ်င္ သိပ္ေကာင္းမည္ ဟု၎။ ဗိုက္စာတိုင္း အလုပ္လုပ္ေနရေသာေၾကာင့္ သမုဒၵရာ၀မ္းတထြာဆိုေသာ စကားေၾကာင့္ ေန႔စဥ္ ၀မ္းတထြာအတြက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနရေသာေၾကာင့္ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး တစ္ခါဘူးမွ မနား၇ေသးေၾကာင္း ထို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ထို၀မ္းတထြာေတာင္ ေမြးလာကတည္းက မပါလာရင္ အေတာ္ေကာင္းမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အစရွိသည္ျဖင့္ မျဖစ္နိင္သည္မ်ားကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခုေျပာဆို၍ ၿငီးတြားေလေတာ့၏။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္လည္း ထိုသူ တစ္ခါေျပာတိုင္း ေခါင္းတစ္ခါ ညိတ္ျပရေလ၏။ ၾကာလာေသာ အခါတြင္ ၎ကိုသိန္းတန္သည္ စိတ္တိုလာပံု ေပါက္လာ၍ ဘယ္လိုလဲေဗဒင္ဆရာ၊ ေဗဒင္ဆ၇ာက ပုတ္သင္ညိဳလိုပဲ ေခါင္းညိတ္ဖို႔ပဲ တတ္သလားဟု ကြ်ႏ္ုပ္အား ေျပာေလေတာ့၏။
ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က ဒီမွာကိုသိန္းတန္ရဲ့။ ဒါက ေလာကသဘာ၀ေတြပါ။ ခင္ဗ်ားလည္းမသိဘူး က်ဳပ္လည္း နားမလည္ဘူး။ ေကာင္းတာေတြေရာ ဆိုးတာေတြေရာ တန္ဖိုးရွိတာေတြေရာ၊ တန္ဖိုးမဲ့တာေတြေရာ၊ သစ္ပင္ေတြေရာ ၊ ေတာေတာင္ေတြေရာ ၊ ေရေျမေတြေရာ ေလာကႀကီးမွာ ရွိသမွ် အရာ၀တၳဳတိုင္းဟာ လိုအပ္လို႔ ရွိေနတာျဖစ္တယ္။ မလိုအပ္ေတာ့တဲ့ တစ္ေန႔က်ရင္ ကမၻာေလာကႀကီးကေန အလိုလို ျပန္လည္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကမွာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ အရာေတြအားလံုးဟာ လိုအပ္လို႔ ရွိေနတာေပါ့ ဗ်ာ။ အဲဒါေတြကို ရွိရင္ေကာင္းမယ္။ မရွိရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ ေျပာေနလဲ ခင္ဗ်ားအတြက္ ပါးစပ္ေညာင္းတာပဲ အဖတ္တင္ေတာ့မေပါ့ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ျပန္ေျပာလိုက္ေလလွ်င္ ကိုသိန္းတန္က ဒါဆို ကုန္ေစ်းႏႈန္းေစ်းႀကီးတာ လည္း ေဗဒင္ဆရာေျပာတဲ့ ေလာကႀကီးက လိုအပ္လို႔ ျဖစ္ေနတာလားဟု ကြ်ႏ္ုပ္အား ရြဲ႕၍ ျပန္ေျပာေလ၏။
ကဲပါ ကိုသိန္းတန္ရယ္။ ခင္ဗ်ား ကြ်န္ေတာ့္ဆီလာတာ ေဗဒင္ေမးဖို႔လာတာ မဟုတ္လား။ ဒါဆိုလည္း ေဗဒင္တြက္ၾကရေအာင္ဟု ေျပာကာ ၎ကိုသိန္းတန္၏ ကံဇာတာ ေကာင္းမေကာင္း အဆင္ေျပမေျပ စသည္တို႔ကို ျပည့္စံုစြာ ေဟာေပးလိုက္ၿပီလွ်င္ ဒီမွာ ကိုသိန္းတန္ ကဲ... ဘာေမးခ်င္ေသးလဲ။ ေနာက္ က်ဳပ္ ဘာကူညီေပးရဦမလဲဟု ျပန္ေမးလိုက္လွ်င္ ၎ ကိုသိန္းတန္က...
ဒီလိုပါဆရာ။ အေရးႀကီးတာက ထမင္းေလး ဗိုက္၀ေအာင္ စားခ်င္တယ္။ အဲေလာက္ပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လို လူတန္းစားေတြကို ဆရာ့ ယၾတာပညာနဲ႔ သန္းၾကြယ္သူေဌးႀကီး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္လို႔ ေျပာရင္လည္း ကြ်န္ေတာ္ လက္မခံပါဘူး။ အဲေလာက္ႀကီးလည္း မေတာင္းဆိုပါဘူး။ အေရးႀကီးတာက မပူမပင္မေၾကာင့္ မက်နဲ႔ ထမင္း နပ္မွန္ေအာင္ စားလို႔ရမယ့္ အေဆာင္ေလး ယၾတာေလး ရွိရင္ ေပးေစခ်င္ပါတယ္ဟု ကြ်ႏ္ုပ္အား ကိုသိန္းတန္က ျပန္ေျပာေလ၏။
ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က ကိုသိန္းတန္ေရ...ကြ်န္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို ဂါထာတစ္ပုဒ္ေပးလိုက္ပါ့မယ္။ အဲဒီဂါထာကို မနက္ပိုင္း အေခါက္ႏွစ္ဆယ္၊ ညဘက္ အေခါက္ႏွစ္ဆယ္ ပံုမွန္ရြတ္ေပးမယ္ဆိုရင္ ေန႔စဥ္ကုန္က်ေနေသာ ကုန္က်စရိတ္မ်ား ပံုမွန္ ျပန္၀င္လာပါလိမ့္မယ္။ သမုဒၵရာ၀မ္းတစ္ထြာအတြက္ ပူပင္ေသာက ကင္းေ၀းသြားပါလိမ့္မယ္ဟု ေျပာဆိုကာ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ ဂါထာေတာ္အား ကိုသိန္းတန္ဆိုသူအား သင္ေပးလိုက္ေလ၏။
ဗုဒၶဂုေဏာ အနေႏၲာ
ဓမၼဂုေဏာ အနေႏၲာ
သံဃာ့ဂုေဏာ အနေႏၲာ
ဗုေဒါၶ ေမ သရဏံ အညံနတၳိ
ဓေမၼာေမ သရဏံ အညံနတၳိ
သံေဃာေမ သရဏံ အညံနတၳိ
ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
ဧသာ ဉာတၱိ ဂစၧာ အမုမွိ ၾသကာေသ တိ႒ာဟိ။
ကိုသိန္းတန္ဆိုေသာသူသည္ ကြ်ႏ္ုပ္ျပေပးလိုက္ေသာ ထိုဂါထာကို ကူးေရးၿပီးေနာက္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္ေဟာခန္း အတြင္းမွ ျပန္သြားေလေတာ့၏။
မွတ္မွတ္ရရ ၎ ကိုသိန္းတန္သည္ ဒီေန႔ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္ေဟာခန္း အတြင္းသို႔ ျပန္ေရာက္လာခဲ့ေလ၏။ ၎လက္ထဲတြင္ ဆြဲလာေသာ အေအးဗူးမ်ား ၊ စီကရက္မ်ား ၊ မုန္႔မ်ားကို ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ ကိုသိန္းတန္တစ္ ေယာက္ ပူပင္ေၾကာင့္ၾက ကင္းစြာျဖင့္ ထမင္းစားေနရၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ကြ်ႏ္ုပ္သိလိုက္ေလေတာ့သတည္း။
ေျပာ မေျပာခ်င္ဘူး ေဗဒင္ဆရာေရ....။ ကုန္ေစ်းႏႈံး ကုန္ေစ်းႏႈံးဆိုတာကလည္း က်တယ္ဆိုတာကို မရွိေတာ့ဘူး။ အတက္ပဲ ရွိတယ္။ အက်မရွိဘူးဆိုတာ ကုန္ေစ်းႏႈန္းကို ေခၚတာ ထင္ပါရဲ့။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ တယ္မလြယ္ဘူး။ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ဘယ္လိုဆက္ၿပီး စခန္းသြားရမယ္မွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး ေဗဒင္ဆရာ ရယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ လုပ္စားကိုင္စားရတာ မလြယ္ေတာ့ပါဘူးဆိုမွ ဒီကုန္ေစ်းႏႈန္းကလည္း တက္ၿပီးရင္ မက်ေတာ့ဘူး ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ပါ့မလဲ။ မဟုတ္ဘူးလား ေဗဒင္ဆရာရယ္ဟု ကြ်ႏ္ုပ္အား စတင္၍ ေျပာေလ၏။ ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က သူ႔အား ေခါင္းတစ္ခ်က္ ညိတ္ျပလိုက္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ၎က ဆက္လက္၍
ေအာ္.... ေနာက္တစ္ခုကလည္း ရွိေသးတယ္ဗ်။ အခု ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ တရာ၀င္မွတ္ပံုတင္ မရွိေသးတဲ့ လူေတြကို အလုပ္သမား မွတ္ပံုတင္ အသစ္႐ိုက္ေပးတယ္ေလ။ အဲဒါ ဟိုတေလာကမွ ကြ်န္ေတာ့ သားေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ သမီးေလးတစ္ေယာက္ကို ေက်ာင္းထုပ္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေခၚတင္လိုက္တယ္ေလ။ အဲဒါ သူတို႔ေတြကိုလည္း ဘတ္ ( အလုပ္သမားမွတ္ပံုတင္) ႐ိုက္ေပးရဦးမယ္။ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းလိုက္ရင္ အနည္းဆံုး ဘတ္ေငြ (၇)ေထာင္ (၈)ေထာင္ေတာ့ အသားေလးသြားမွာပဲ ေဗဒင္ဆရာ။ အဲဒါလက္ထဲမွာလည္း ေငြက အဆင္သင့္ မရွိေသးဘူးဆိုေတာ့ အင္း သူမ်ားဆီ ယူရဦးမယ္။ အတိုးနဲ႔ေပါ့ ေဗဒင္ဆရာရယ္။ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ မဟုတ္ဘူးလား။ အေၾကြးကလည္း ဘယ္ေတာ့ ကင္းပါ့မလဲ ေဗဒင္ဆရာရယ္။ စိတ္ညစ္လုိက္တာဟု ထပ္ေျပာျပန္ေလ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ေခါင္းတစ္ခ်က္ ထပ္မံ၍ ညိတ္ျပလိုက္ျပန္ေလ၏။
ေအာ္ ... ေနာက္တစ္ခု ထပ္ေျပာရဦးမယ္ ေဗဒင္ဆရာ။ အခုတေလာ ထိုင္းရဲေတြလည္း အဖမ္းအစီးေတြက တယ္မ်ားသကိုး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တန္းလွ်ားဆိုရင္ တစ္ေန႔ကို အနည္းဆံုး မနက္တစ္ေခါက္ ေန႔လည္တစ္ေခါက္ ညေနဘက္ကို တစ္ေခါက္ အနည္းဆံုး ၀င္၀င္ဖမ္းတယ္ဆရာ။ ကြ်န္ေတာ့္ကေလးေတြလည္း ဘတ္က မ႐ိုက္ရေသးဘူးဆိုေတာ့ ရင္ထဲမွာ ပုလိပ္လာၿပီဆိုတဲ့အသံကို ၾကားလိုက္တာနဲ႔ တံခါးကို အျပင္ကေန ေျပးေျပးၿပီး ေသာ့ခတ္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီအတြက္ ႏွလံုးေရာဂါေတာင္ ရခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနၿပီ ေဗဒင္ဆရာ။ ငယ္ငယ္တုန္းက မခုန္ဘူးခဲ့တဲ့ ႏွလံုးက အခု ပုလိပ္ျမင္တာနဲ႔ ရင္တုန္တတ္ေနၿပီ။ ေလာကႀကီးမွာ ပုလိပ္ဆိုတဲ့ လူေတြမရွိရင္ သိပ္ေကာင္းမယ္ေနာ္ဗ်ာဟု ေျပာျပန္ေလ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ကိုသိန္းတန္အား ေခါင္းတစ္ခ်က္ အသာ ညိတ္ျပလိုက္ေလ၏။
ေအာ္ ... ေျပာရဦးမယ္ ေဗဒင္ဆရာရဲ့။ အခုတေလာ လူဆိုးလူမိုက္ေတြကလည္း အေတာ္ေပါလာသကိုး။ ဟိုတေလာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ အခန္းေဘးက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ လမ္းသြားရင္း ဖုန္းေျပာလာတာ ေနာက္ကေန ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ကပ္ေမာင္းသြားရင္း လက္ထဲကဖုန္းကို လုသြားတယ္ေလ။ ဘာၾကာေသးလို႔လဲ ကြ်န္ေတာ့္ အခန္းမ်က္ေစာင္းထိုးက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လည္း မဂၤလာေဆာင္က အျပန္ လမ္းေရွာက္လာတာ ေဘးကေန ဆိုင္ကယ္နဲ႔ အသာေလးကပ္ၿပီး ဆြဲႀကိဳးကို ျဖတ္သြားတယ္ေလ။ ပါသြားတာ ေပါ့။ အဲဒီေကာင္မေလးကလည္း မရွိလို႕ သူမ်ားႏိုင္ငံ လာလုပ္စားပါတယ္ဆိုမွ ဘာလို႔ ေရႊ၀တ္တာလဲ မသိဘူး။ ၀တ္ခ်င္ရင္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ျပန္ေရာက္မွ တ၀ႀကီး၀တ္ေပါ့။ အခုေတာ့ ဟင္း မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး။ ခံရတာေတာင္ နည္းေသးတယ္။ အဲဒီ လူဆိုးလူမိုက္ေတြ ေလာကႀကီးမွာ မရွိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။ မဟုတ္ဘူးလား ေဗဒင္ဆရာဟု ကြ်ႏ္ုပ္အား ေျပာျပန္ေလ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္လည္း ထိုသူအား ေခါင္းတစ္ခ်က္ ထပ္မံ၍ ညိတ္ျပလိုက္ျပန္ေလ၏။
ထို႔ေနာက္ ၎ကိုသိန္းတန္သည္ လာရင္းႏွင့္ မိုးမိသည္ဆို၍ မိုးရာသီမိုးဥတု မရွိလွ်င္ သိပ္ေကာင္းမည္ ဟု၎။ ဗိုက္စာတိုင္း အလုပ္လုပ္ေနရေသာေၾကာင့္ သမုဒၵရာ၀မ္းတထြာဆိုေသာ စကားေၾကာင့္ ေန႔စဥ္ ၀မ္းတထြာအတြက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနရေသာေၾကာင့္ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး တစ္ခါဘူးမွ မနား၇ေသးေၾကာင္း ထို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ထို၀မ္းတထြာေတာင္ ေမြးလာကတည္းက မပါလာရင္ အေတာ္ေကာင္းမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အစရွိသည္ျဖင့္ မျဖစ္နိင္သည္မ်ားကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခုေျပာဆို၍ ၿငီးတြားေလေတာ့၏။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္လည္း ထိုသူ တစ္ခါေျပာတိုင္း ေခါင္းတစ္ခါ ညိတ္ျပရေလ၏။ ၾကာလာေသာ အခါတြင္ ၎ကိုသိန္းတန္သည္ စိတ္တိုလာပံု ေပါက္လာ၍ ဘယ္လိုလဲေဗဒင္ဆရာ၊ ေဗဒင္ဆ၇ာက ပုတ္သင္ညိဳလိုပဲ ေခါင္းညိတ္ဖို႔ပဲ တတ္သလားဟု ကြ်ႏ္ုပ္အား ေျပာေလေတာ့၏။
ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က ဒီမွာကိုသိန္းတန္ရဲ့။ ဒါက ေလာကသဘာ၀ေတြပါ။ ခင္ဗ်ားလည္းမသိဘူး က်ဳပ္လည္း နားမလည္ဘူး။ ေကာင္းတာေတြေရာ ဆိုးတာေတြေရာ တန္ဖိုးရွိတာေတြေရာ၊ တန္ဖိုးမဲ့တာေတြေရာ၊ သစ္ပင္ေတြေရာ ၊ ေတာေတာင္ေတြေရာ ၊ ေရေျမေတြေရာ ေလာကႀကီးမွာ ရွိသမွ် အရာ၀တၳဳတိုင္းဟာ လိုအပ္လို႔ ရွိေနတာျဖစ္တယ္။ မလိုအပ္ေတာ့တဲ့ တစ္ေန႔က်ရင္ ကမၻာေလာကႀကီးကေန အလိုလို ျပန္လည္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကမွာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ အရာေတြအားလံုးဟာ လိုအပ္လို႔ ရွိေနတာေပါ့ ဗ်ာ။ အဲဒါေတြကို ရွိရင္ေကာင္းမယ္။ မရွိရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ ေျပာေနလဲ ခင္ဗ်ားအတြက္ ပါးစပ္ေညာင္းတာပဲ အဖတ္တင္ေတာ့မေပါ့ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ျပန္ေျပာလိုက္ေလလွ်င္ ကိုသိန္းတန္က ဒါဆို ကုန္ေစ်းႏႈန္းေစ်းႀကီးတာ လည္း ေဗဒင္ဆရာေျပာတဲ့ ေလာကႀကီးက လိုအပ္လို႔ ျဖစ္ေနတာလားဟု ကြ်ႏ္ုပ္အား ရြဲ႕၍ ျပန္ေျပာေလ၏။
ကဲပါ ကိုသိန္းတန္ရယ္။ ခင္ဗ်ား ကြ်န္ေတာ့္ဆီလာတာ ေဗဒင္ေမးဖို႔လာတာ မဟုတ္လား။ ဒါဆိုလည္း ေဗဒင္တြက္ၾကရေအာင္ဟု ေျပာကာ ၎ကိုသိန္းတန္၏ ကံဇာတာ ေကာင္းမေကာင္း အဆင္ေျပမေျပ စသည္တို႔ကို ျပည့္စံုစြာ ေဟာေပးလိုက္ၿပီလွ်င္ ဒီမွာ ကိုသိန္းတန္ ကဲ... ဘာေမးခ်င္ေသးလဲ။ ေနာက္ က်ဳပ္ ဘာကူညီေပးရဦမလဲဟု ျပန္ေမးလိုက္လွ်င္ ၎ ကိုသိန္းတန္က...
ဒီလိုပါဆရာ။ အေရးႀကီးတာက ထမင္းေလး ဗိုက္၀ေအာင္ စားခ်င္တယ္။ အဲေလာက္ပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လို လူတန္းစားေတြကို ဆရာ့ ယၾတာပညာနဲ႔ သန္းၾကြယ္သူေဌးႀကီး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္လို႔ ေျပာရင္လည္း ကြ်န္ေတာ္ လက္မခံပါဘူး။ အဲေလာက္ႀကီးလည္း မေတာင္းဆိုပါဘူး။ အေရးႀကီးတာက မပူမပင္မေၾကာင့္ မက်နဲ႔ ထမင္း နပ္မွန္ေအာင္ စားလို႔ရမယ့္ အေဆာင္ေလး ယၾတာေလး ရွိရင္ ေပးေစခ်င္ပါတယ္ဟု ကြ်ႏ္ုပ္အား ကိုသိန္းတန္က ျပန္ေျပာေလ၏။
ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က ကိုသိန္းတန္ေရ...ကြ်န္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို ဂါထာတစ္ပုဒ္ေပးလိုက္ပါ့မယ္။ အဲဒီဂါထာကို မနက္ပိုင္း အေခါက္ႏွစ္ဆယ္၊ ညဘက္ အေခါက္ႏွစ္ဆယ္ ပံုမွန္ရြတ္ေပးမယ္ဆိုရင္ ေန႔စဥ္ကုန္က်ေနေသာ ကုန္က်စရိတ္မ်ား ပံုမွန္ ျပန္၀င္လာပါလိမ့္မယ္။ သမုဒၵရာ၀မ္းတစ္ထြာအတြက္ ပူပင္ေသာက ကင္းေ၀းသြားပါလိမ့္မယ္ဟု ေျပာဆိုကာ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ ဂါထာေတာ္အား ကိုသိန္းတန္ဆိုသူအား သင္ေပးလိုက္ေလ၏။
ဗုဒၶဂုေဏာ အနေႏၲာ
ဓမၼဂုေဏာ အနေႏၲာ
သံဃာ့ဂုေဏာ အနေႏၲာ
ဗုေဒါၶ ေမ သရဏံ အညံနတၳိ
ဓေမၼာေမ သရဏံ အညံနတၳိ
သံေဃာေမ သရဏံ အညံနတၳိ
ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
ဧသာ ဉာတၱိ ဂစၧာ အမုမွိ ၾသကာေသ တိ႒ာဟိ။
ကိုသိန္းတန္ဆိုေသာသူသည္ ကြ်ႏ္ုပ္ျပေပးလိုက္ေသာ ထိုဂါထာကို ကူးေရးၿပီးေနာက္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္ေဟာခန္း အတြင္းမွ ျပန္သြားေလေတာ့၏။
မွတ္မွတ္ရရ ၎ ကိုသိန္းတန္သည္ ဒီေန႔ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္ေဟာခန္း အတြင္းသို႔ ျပန္ေရာက္လာခဲ့ေလ၏။ ၎လက္ထဲတြင္ ဆြဲလာေသာ အေအးဗူးမ်ား ၊ စီကရက္မ်ား ၊ မုန္႔မ်ားကို ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ ကိုသိန္းတန္တစ္ ေယာက္ ပူပင္ေၾကာင့္ၾက ကင္းစြာျဖင့္ ထမင္းစားေနရၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ကြ်ႏ္ုပ္သိလိုက္ေလေတာ့သတည္း။
1 comments:
ကူးသြားပါတယ္ခင္ဗ်
Post a Comment