ေသာၾကာသားသမီးမ်ားအတြက္ ေန႔စဥ္ကံေကာင္းေစေသာအခ်ိန္မ်ား
“ေဗဒင္ေဟာပါ - သင္မပါေစနဲ႔ဟု ဆရာသခင္က ဆံုးမခဲ့ဘူးသည္။ သို႔ေသာ္....”
တစ္ေန႔သ၌ ထိုင္းႏိုင္ငံ မဟာခ်ိဳင္ေန၀စ္ရွိ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္လကၡဏာ ေဟာခန္းအတြင္းသို႔ အသက္အရြယ္ အားျဖင့္ ၂၂- ႏွစ္အရြယ္ရွိေသာ အင္မတန္ ေခ်ာေမာလွပေသာ မစံပယ္ဟု အမည္ရေသာ မိန္းကေလး တစ္ဦးသည္ လြန္စြာေလးလံေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ၀င္ေရာက္ လာေလေတာ့၏။
ထိုမိန္းကေလးသည္ ကြ်ႏ္ုပ္ထံတြင္ ေဗဒင္ေမးျမန္းလို၍ ေရာက္ရွိလာျခင္းျဖစ္၏။ ေဗဒင္ေမးသည္ ဆိုရာ၌ အဓိကအားျဖင့္ သူမ၏ အိမ္ေထာင္ေရးကို သိရွိလို၍ လာေရာက္ခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္ေလ၏။ ဤေနရာ၌ မစံပယ္၏ အေၾကာင္းကို အနည္းငယ္မွ် ေျပာျပရန္ လိုအပ္ပါသည္။ မစံပယ္သည္ ရွမ္းျပည္နယ္ ေတာင္ႀကီးဘက္မွ ျဖစ္၏။ သူမ၏ အသားအရည္သည္ ၀င္းပ၏။ အရပ္အေမာင္း ေကာင္း၏။ ႏွာတံေပၚ၏။ တိုင္းရင္းသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာ အနည္းငယ္ေလးေဒါင့္ ဆန္၏။
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာရပါမူ ထိုမိန္းကေလးသည္ လြန္စြာ ၾကည့္၍ေကာင္း၏။ အင္မတန္ ေခ်ာေမာလွပ၍ တင့္တယ္ေသာ ထိုမိန္းကေလးသည္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္ေဟာခန္းအတြင္းသို႔ သူမ၏ အိမ္ေထာင္ေရး အေၾကာင္းကို သိရွိလိုေသာေၾကာင့္ ေရာက္ရွိလာခဲ့ေလ၏။ သူမ၏အသက္သည္ (၂၂)ႏွစ္ရွိၿပီ ျဖစ္၏။ အသက္ ၂၁ႏွစ္တြင္ အိမ္ေထာင္ က်ခဲ့၍ အိမ္ေထာင္သက္ (၈)လေလာက္ အေရာက္တြင္ သူမ၏ အမ်ိဳးသားသည္ သူမအား ထားပစ္ခဲ့၍ အိမ္မွ အၿပီးအပိုင္ ထြက္သြားခဲ့သည္ဟု သိရ၏။ သူမ၏ အေၾကာင္းကို ထိုကဲ့သို႔ ေျပာျပေလေသာ အခိုက္တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စိတ္တြင္ ဤမွ်ေလာက္ ေခ်ာေမာလွပေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးကို စြန္ပစ္ထားရစ္ခဲ့ေသာ ၎၏ အမ်ိဳးသားကို နားမလည္ႏိုင္ ျဖစ္မိေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စိတ္သည္ စြန္႔ထားခံခဲ့ရေသာ မိန္းကေလးကိုပင္ ဂ႐ုဏာ သက္မိေလ၏။ ထို႔ေနာက္ မစံပယ္က ...
သူ အိမ္က ထြက္သြားတာ တစ္လေလာက္ ရွိၿပီဆရာ။ အခုဆိုရင္ ကြ်န္မ တစ္ေယာက္တည္း ဘ၀ကို ျဖစ္သလို ျဖတ္သန္းေနရတာ။ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း ကြ်န္မကို အထင္ေသးၿပီး အတင္းေတြ ဘာေတြေတာင္ ေျပာၾကတယ္။ ကြ်န္မျဖင့္ အရမ္း အားငယ္တာပဲ ဆရာရယ္ဟု မ်က္လံုး၌ မ်က္ရည္စမ်ား ရစ္၀ဲလွ်က္ ေျပာေလ၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စိတ္အစဥ္သည္ ၿငိမ္သက္ေနေသာ ေညာင္ဗုဒၶေဟပင္ကို ေလျပင္းတိုက္ခတ္သကဲ့သို႔၎၊ တည္ၿငိမ္ေနေသာ ကန္ေရျပင္ကို ခဲႀကီးႀကီး ပစ္ခ်လိုက္သကဲ့သို႔၎ သနားစရာ ေကာင္းေသာ မစံပယ္ဟူေသာ အမ်ိဳးသမီးကို လြနိစြာသနားဂ႐ုဏာ ျဖစ္မိသြားေလ၏။
ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ထိုမိန္းကေလးအား တားေရာ့ကဒ္မ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေပးလိုက္ေလ၏။ အိမ္ေထာင္ေရး ကံဇာတာမွာ လြန္စြာ မေကာင္းေၾကာင္း အိမ္ေထာင္ဘက္ အမ်ိဳးသားမွာ ျပန္လာမည္ဟု မျမင္ေၾကာင္း ။ သူမအား အၿပီးအပိုင္ စြန္႔လႊတ္သြားတာ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ဒီလို မေျပာခ်င္ေပမယ့္ စိတ္မေကာင္းစြာႏွင့္ ေျပာရေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ေဟာေပးလိုက္၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ၎မစံပယ္၏ ရစ္၀ဲေနေသာ မ်က္ရည္မ်ားသည္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္ေဟာေသာ စာပြဲခံုေပၚသို႔ တစ္ေပါက္ျခင္း က်လာေလေတာ့၏။ သူမ၏ ငိုသံသည္လည္း တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ အခန္းတြင္းတြင္ တေျဖးေျဖး ထြက္ေပၚလာေလေတာ့၏။ မစံပယ္ႏွင့္ အေဖာ္ပါလာေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္ မစံပယ္အား အနားသို႔ကပ္ခါ သတိေပး အားေပးရွာေလ၏။
မစံပယ္က ဆရာရယ္။ ကြ်န္မကေလ အိမ္ေထာင္ေရး ကံဇာတာ မေကာင္းဘူး ထင္ပါတယ္။ အရင္ တစ္ေယာက္တုန္းကလည္း ဒီလိုပဲ ကြ်ႏ္ုပ္မကို ဘာမေျပာညာမေျပာ ပစ္သြားခဲ့တာ။ အခု တစ္ေယာက္မေကာင္း လို႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို အိမ္ေထာာင္ ျပဳျပန္ေတာ့လည္း အရင္ တစ္ေယာက္လိုပဲ ကြ်န္မကို ပစ္သြားျပန္ၿပီ။ ကြ်န္မရဲ့ ကံကိုက မေကာင္းတာပါရွင္။ အခုေတာ့ ကြ်န္မဘ၀ကို ကြ်န္မ ဘယ္လို ဆက္ၿပီး ရွင္သန္ေနထိုင္ သြားရမယ္မွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူးရွင္ဟု ေျပာေသာေၾကာင့္ ကြ်ႏ္ုပ္ကလည္း အားမငယ္ပါနဲ႔ မစံပယ္ရယ္။ ဘ၀ဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ။ ကိုယ္ရည္ရြယ္သလို မျဖစ္တတ္ဘူးေလ။ လူ႔ေလာကကို ၀င္ေရာက္လာၿပီဆိုကတည္းက ငိုေၾကြးတဲ့ အသံေတြနဲ႔ ၀င္ေရာက္လာခဲ့တာေလ။ ထြက္သြားတဲ့ အခ်ိန္ၾကရင္လည္း ငိုသံေတြနဲ႔ဆိုေတာ့၊ ဒီလူ႔ေလာက ႀကီးကိုက ငိုေၾကြးျခင္းနဲ႔ စတင္ၿပီး ငိုေၾကြးျခင္းနဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္ရတာကိုပဲ ဘ၀လို႔ဆိုသလား မသိပါဘူးမစံပယ္ရယ္ဟု မဆီမဆိုင္ စကားမ်ားကို ေျပာရင္ း အားေပးလိုက္ေလ၏။
ထို႔ေနာက္ မစံပယ္သည္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္ေဟာခန္းထဲတြင္ ေခတၱခဏမွ် ထိုင္ေနၿပီးလွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္အား ႏႈတ္ဆက္လွ်က္ ျပန္သြားေလေတာ့၏။ ကြ်ႏ္ုပ္အား ေက်ာခိုင္းထြက္ခြါသြားေသာ မစံပယ္၏ ေက်ာျပင္အား ေငးေမာၾကည့္မိရင္း အနာဂါတ္မွာ ကံေကာင္းပါေစ မိန္းကေလးေရဟု စိတ္ထဲမွ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ေလ၏။
ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္ေဟာခန္းမွ မစံပယ္လည္း ျပန္သြားၿပီျဖစ္၏။ က်န္ေနေသးေသာ ဧည့္သည္ သံုးေလးေယာက္ကို ကြ်န္ုပ္လည္း ဆက္လက္၍ ေဗဒင္ေဟာေပးလိုက္၏။ ထိုဧည့္သည္ သံုးေလးေယာက္ ျပန္သြားေသာအခါတြင္ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ အခန္းထဲတြင္ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ေနေတာ့၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ လြန္စြာ သနားဖြယ္ေကာင္း ေသာ မစံပယ္၏ မ်က္ႏွာေလးသည္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ အာ႐ုံထဲတြင္ ျပန္ေပၚလာၿပီးလွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ေအာက္ပါအတိုင္း ဆက္လက္ေတြးေနမိေတာ့၏။
ေအာ္... မစံပယ္ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးက ဘယ္မွာ ေနတာလဲ မသိဘူး။ ေယာက်္ားက စြန္ပစ္သြားတာ ဆိုေတာ့ ထိုင္းနိုင္ငံမွာ တစ္ေယာက္တည္း ေတာ္ေတာ္ အႏၱရာယ္မ်ားမွာပဲ။ ပါတ္၀န္းက်င္ကလည္း အထင္ေသးၿပီး အတင္းေတြေျပာတာ ခံေနရမွာပဲ။ လူေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္မေကာင္းတာပဲ။ အားနည္းတဲ့လူကို အားေပးမယ္ဆိုတာ မရွိဘူး။ ေရနစ္သူ၀ါးကူလို႔ ထိုးဆိုတာ ဒီလိုမ်ိဳးကိုေျပာတာေနမွာ။ သူတို႔ေနရာမွာ ငါသာဆိုရင္ မစံပယ္ကို မေကာင္းမေျပာပါဘူး။ လိုအပ္တာကိုေတာင္ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူညီေပးဦးမွာ။ အင္း တစ္ေယာက္တည္း ဆိုရင္ က်န္းမာေရး မေကာင္းရင္ေတာ့ ဒုကၡပဲ။ တစ္ေယာက္တည္း သတိေတြ ဘာေတြ လစ္ေနရင္ လူမသိ သူမသိဘဲ ဒုကၡျဖစ္ေနေတာ့မွာ။ အင္း ငါကလည္း သတိေမ့တတ္လိုက္တာ။ ဖံုးနံပါတ္ေလး ေတာင္ မေတာင္းထားလိုက္ရဘူး... စသည္ျဖင့္ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြးေနမိေလေတာ့၏။ ထိုအေတြးမ်ားႏွင့္ အတူ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စိတ္အစဥ္သည္ ေလးလံသြားေလေတာ့၏။
ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ညေနငါးနာရီေလာက္တြင္ အလုပ္ကိစၥမ်ားကို ေခတၱနားလိုက္ၿပီးလွ်င္ တစ္ေနကုန္ ၀တ္ထားေသာ ေဗဒင္ေဟာေသာ နီညိဳေရာင္ ယူနီေဖာင္းကို လဲ၀တ္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ေရမိုးခ်ိဳး၏။ အ၀တ္အစားလဲ၏။ ညေနဘက္ အေလ့အက်င့္အရ ဘုရားစင္ကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္၏။ ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရ လဲ၏။ ျမတ္ဘုရားအား ဆီမီးထြန္းျခင္း၊ အေမြးနံ႔သာမ်ား ကပ္လွဴပူေဇာ္ျခင္း ဘုရားပန္းလဲျခင္း စေသာ ဘုရား ေ၀ယ်ာ ေ၀စၥမ်ားကို ျပဳလုပ္ၿပီးလွ်င္ ဘုရားရွိခိုး အဓိ႒ာန္ပုတီးစိတ္ရန္အတြက္ ဘုရားစင္ေရွ႕တြင္ ထိုင္လိုက္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားအား လက္အုပ္ခ်ီလိုက္ေလ၏။
ထိုအခ်ိန္တြင္ပင္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ အာ႐ံုထဲသိ္ု႔ မစံပယ္၏ ညွိဳးငယ္ေနေသာ မ်က္ႏွာကေလးသည္ ျဖတ္ခနဲ႔ မဖိတ္ေခၚရပါဘဲ ႐ုတ္တရက္ ေပၚလာေလေတာ့၏။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဆက္လက္၍ ဘုရားရွိခိုးရန္ အတြက္ စိတ္ဂနာမၿငိမ္ ျဖစ္ေနေတာ့၏။ ကိုယ့္စိတ္ကို မနည္းစုစည္းလိုက္ ျပန္၍ မစပယ္ထံသို႔ လြင့္သြားလိုက္ ျဖစ္ေန၏။ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စိတ္သည္ အခါတိုင္းကဲ့သို႔ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ တက္တက္ၾကြၾကြ မရွိေတာ့ဘဲ စိတ္ႏွင့္ ကိုယ္မကပ္ဘဲ ဘုရားရွိခိုး ၿပီးသြားေလေတာ့၏။ အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံရလွ်င္ပါမူ ဘုရားရွိခိုးေသာ အခ်ိန္တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စိတ္အစဥ္သည္ ျမတ္ဘုရားထံတြင္ အာ႐ံုကပ္မေနဘဲ ႏႈတ္ကသာ ဘုရားစာမ်ားကို ၾကက္တူေရြးတစ္ေကာင္ ကဲ့သို႔ တတြတ္တြတ္ ရြတ္ဆို ၿပီးသြားျခင္း ျဖစ္ေလေတာ့၏။
ဘုရား ၀တ္တက္၍ ၿပီးေသာအခါတြင္လည္း ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဘုရားစင္ေရွ႕မွ မထႏိုင္ေသးဘဲ ပုတီးကို ေရွ႕တြင္ ခ်ကာ ငူငူႀကီးထိုင္လွ်က္ မစံပယ္၏ အေၾကာင္းကို ဆက္လက္၍ ေတြးေနမိေလေတာ့၏။ ထိုကဲ့သို႔ စားခ်ိန္တြင္လည္း မစံပယ္အေၾကာင္း အိပ္ခ်ိန္တြင္လည္း ေကာင္းမြန္စြာ မအိပ္စက္ႏိုင္ေသးပဲ မစံပယ္ အေၾကာင္းမ်ားကို ေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြးေတာလွ်က္ မအိပ္ႏိုင္ေသးဘဲ ရွိေလေတာ့၏။ ျမင္သာထင္သာေအာင္ ေျပာျပရပါမူ သတိနဲ႔ကိုယ္ မကပ္ျခင္းပင္ျဖစ္၍ သမာဓိဆိုေသာ စိတ္ဓာတ္ တည္ၿငိမ္ျခင္း ပ်က္သြားျခင္းပင္ ျဖစ္၏။
ထိုကဲ့သို႔ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စိတ္သည္ မစံပယ္အေၾကာင္းကို ေတြးေတာပူပန္လွ်က္ စိတ္ႏွလံုး ညွိဳးႏြမ္းစြာ ကုန္လြန္ခဲ့ေသာ အခ်ိန္မ်ားသည္ နာရီမွ ရက္ ၊ ရက္မ်ားမွ လတိုင္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စိတ္ထဲမွ မေပ်ာက္သြားဘဲ ကြ်ႏ္ုပ္အား ေကာင္းစြာ ႏွိပ္စက္ေလေတာ့၏။ လုပ္ေနက် အလုပ္မ်ားကိုလည္း စိတ္မပါေတာ့သလို ျဖစ္ေနေတာ့၏။ ပ်င္းသလိုလို စိတ္ေလသလိုလို ျဖစ္ေန၏။ ထိုကဲ့သို႔ ေနထိုင္လာခဲ့ရာမွ တစ္ေန႔တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္ေဟာခန္းအတြင္းသို႔ မစံပယ္ဟု အမည္ရေသာ လြန္စြာေခ်ာေမာေသာ မိန္းကေလးသည္ အေဖာ္ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးႏွင့္အတူ ၀င္ေရာက္လာ ခဲ့ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ကြ်ႏ္ုပ္အား ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာေလေတာ့၏။
ဆရာေရ....။ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာေတာ့တဲ့ ဟိုအေကာင္ကိုေတာ့ လံုး၀ မေမွ်ာ္ေတာ့ဘူးေလ။ အခု က်န္ေနေသးတဲ့ အနာဂါတ္အတြက္ ကြ်န္မ အေဖာ္တစ္ေယာက္ ရွာထားတယ္။ ကြ်န္မအတြက္ ေကာင္းမေကာင္း ကိုက္မကိုက္ တြက္ၾကည့္ေပးပါဦး။ ဘ၀ဆိုတာ စိတ္ပ်က္၀မ္းနည္း အားငယ္စရာေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေမ့ထားၿပီး ရသသေလာက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးေတြနဲ႔ ျဖတ္သန္းသြားရမွာ မဟုတ္လား ဆရာရယ္ဟု ကြ်ႏ္ုပ္အား ေျပာရင္း တစ္ဘက္မွ အတူထိုင္ေနေသာ အေဖာ္အမ်ိဳးသားဘက္ကို လွည့္ၾကည့္ရင္း ရွင္လည္း အရင္ လူေတြလို ကြ်န္မကို ပစ္ထားခဲ့မွာလားဟု လွည့္၍ ေမးေလ၏။
ထိုအခါ အေဖာ္အမ်ိုးသားက ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို သြားမ်ားကို အကုန္ ၿဖဲလွ်က္ မျပစ္ပါဘူး စံပယ္ရယ္။ ဘုရားစူး မိုးႀကိဳးပစ္ပါ။ မယံုဘူးလား။ ရင္ထဲကစကားပါ။ မယံုရင္ နားေထာင္ၾကည့္ဟု ရင္ဘတ္ႀကီးကို ေကာ့၍ ျပလိုက္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ မစံပယ္တို႔ ႏွစ္ဦးအား ေကာင္းမြန္စြာ ေဗဒင္တြက္ေပးလိုက္ေလ၏။ သူတို႔ႏွစ္ဦးလည္း ကြ်ႏ္ုပ္အား ႏႈတ္ဆက္၍ ျပန္သြားၾကေလ၏။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ထိုင္၍ စဥ္းစားမိသည္မွာ ....
ေအာ္.... ငါ့ႏွယ္။ ငါက စံပယ္ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ပူပန္ေနလိုက္တာ။ စားခ်ိန္လည္း ေကာင္းေကာင္း စားမရ၊ အိပ္ခ်ိန္လည္း ေကာင္းေကာင္း အိပ္မရ။ ေနာက္ဆံုး ဘုရားရွိခိုး တရားထိုင္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာေတာင္ ေကာင္းေကာင္း စိတ္မေျဖာင့္ဘူး။ သူ႔အတြက္ ပူပန္ေနလိုက္တာ။ ငါနဲ႔ ဘာမွ ေသြးမေတာ္ သားမစပ္၊ ဘာမွလည္း မပါတ္သက္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ငါ့ဆီမွာ ေဗဒင္ၾကည့္တာ တစ္ခုေလးနဲ႔ ငါက လိုက္ၿပီး ပူပန္ေနလိုက္တာ။
သူကေတာ့ ေနာက္ အေဖာ္တစ္ေယာက္နဲ႔။ ရီရီေမာေမာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ပါလား။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ အလိုလိုလိုက္ၿပီး ပူပန္ေနမိတဲ့ငါက သက္သက္ အပို အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနမိတာပါလား။ အမွန္က ေဗဒင္ဆရာဆိုတာ ေဗဒင္ေဟာဖို႔ တစ္ခုပဲေလ။ ေဗဒင္ေဟာၿပီးရင္ ငါ့အလုပ္က ၿပီးသြားၿပီပဲ။ သူ႔ဆီကို ငါ့စိတ္က ေ၇ာက္ေနတာကိုက ငါမွားေနတာဟု တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္စဥ္းစားရင္း ေခါင္းရင္းဘက္ နံရံတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ဆရာသခင္ အဘမင္းသိခၤ၏ ဓာတ္ပံုကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္း ကြ်ႏ္ုပ္သည္ အဘအား ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာလိုက္မိေလေတာ့သတည္း။
အဘေရ... အဘကေတာ့ တပည့္ေတြကို ေဗဒင္ေဟာပါ။ သင္...မပါေစနဲ႔လို႔ ဆံုးမထားခဲ့တယ္ေနာ္။ အခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ေဗဒင္ေဟာတဲ့ အထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ ပါေနမိလိုက္ၿပီ အဘေရ.. ဟု ေျပာလိုက္မိေလေတာ့သတည္း။
ေသာၾကာသားသမီးမ်ားအတြက္ ေန႔စဥ္ကံေကာင္းေစေသာအခ်ိန္မ်ား
တစ္ေန႔သ၌ ထိုင္းႏိုင္ငံ မဟာခ်ိဳင္ေန၀စ္ရွိ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္လကၡဏာ ေဟာခန္းအတြင္းသို႔ အသက္အရြယ္ အားျဖင့္ ၂၂- ႏွစ္အရြယ္ရွိေသာ အင္မတန္ ေခ်ာေမာလွပေသာ မစံပယ္ဟု အမည္ရေသာ မိန္းကေလး တစ္ဦးသည္ လြန္စြာေလးလံေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ၀င္ေရာက္ လာေလေတာ့၏။
ထိုမိန္းကေလးသည္ ကြ်ႏ္ုပ္ထံတြင္ ေဗဒင္ေမးျမန္းလို၍ ေရာက္ရွိလာျခင္းျဖစ္၏။ ေဗဒင္ေမးသည္ ဆိုရာ၌ အဓိကအားျဖင့္ သူမ၏ အိမ္ေထာင္ေရးကို သိရွိလို၍ လာေရာက္ခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္ေလ၏။ ဤေနရာ၌ မစံပယ္၏ အေၾကာင္းကို အနည္းငယ္မွ် ေျပာျပရန္ လိုအပ္ပါသည္။ မစံပယ္သည္ ရွမ္းျပည္နယ္ ေတာင္ႀကီးဘက္မွ ျဖစ္၏။ သူမ၏ အသားအရည္သည္ ၀င္းပ၏။ အရပ္အေမာင္း ေကာင္း၏။ ႏွာတံေပၚ၏။ တိုင္းရင္းသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာ အနည္းငယ္ေလးေဒါင့္ ဆန္၏။
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာရပါမူ ထိုမိန္းကေလးသည္ လြန္စြာ ၾကည့္၍ေကာင္း၏။ အင္မတန္ ေခ်ာေမာလွပ၍ တင့္တယ္ေသာ ထိုမိန္းကေလးသည္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္ေဟာခန္းအတြင္းသို႔ သူမ၏ အိမ္ေထာင္ေရး အေၾကာင္းကို သိရွိလိုေသာေၾကာင့္ ေရာက္ရွိလာခဲ့ေလ၏။ သူမ၏အသက္သည္ (၂၂)ႏွစ္ရွိၿပီ ျဖစ္၏။ အသက္ ၂၁ႏွစ္တြင္ အိမ္ေထာင္ က်ခဲ့၍ အိမ္ေထာင္သက္ (၈)လေလာက္ အေရာက္တြင္ သူမ၏ အမ်ိဳးသားသည္ သူမအား ထားပစ္ခဲ့၍ အိမ္မွ အၿပီးအပိုင္ ထြက္သြားခဲ့သည္ဟု သိရ၏။ သူမ၏ အေၾကာင္းကို ထိုကဲ့သို႔ ေျပာျပေလေသာ အခိုက္တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စိတ္တြင္ ဤမွ်ေလာက္ ေခ်ာေမာလွပေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးကို စြန္ပစ္ထားရစ္ခဲ့ေသာ ၎၏ အမ်ိဳးသားကို နားမလည္ႏိုင္ ျဖစ္မိေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စိတ္သည္ စြန္႔ထားခံခဲ့ရေသာ မိန္းကေလးကိုပင္ ဂ႐ုဏာ သက္မိေလ၏။ ထို႔ေနာက္ မစံပယ္က ...
သူ အိမ္က ထြက္သြားတာ တစ္လေလာက္ ရွိၿပီဆရာ။ အခုဆိုရင္ ကြ်န္မ တစ္ေယာက္တည္း ဘ၀ကို ျဖစ္သလို ျဖတ္သန္းေနရတာ။ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း ကြ်န္မကို အထင္ေသးၿပီး အတင္းေတြ ဘာေတြေတာင္ ေျပာၾကတယ္။ ကြ်န္မျဖင့္ အရမ္း အားငယ္တာပဲ ဆရာရယ္ဟု မ်က္လံုး၌ မ်က္ရည္စမ်ား ရစ္၀ဲလွ်က္ ေျပာေလ၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စိတ္အစဥ္သည္ ၿငိမ္သက္ေနေသာ ေညာင္ဗုဒၶေဟပင္ကို ေလျပင္းတိုက္ခတ္သကဲ့သို႔၎၊ တည္ၿငိမ္ေနေသာ ကန္ေရျပင္ကို ခဲႀကီးႀကီး ပစ္ခ်လိုက္သကဲ့သို႔၎ သနားစရာ ေကာင္းေသာ မစံပယ္ဟူေသာ အမ်ိဳးသမီးကို လြနိစြာသနားဂ႐ုဏာ ျဖစ္မိသြားေလ၏။
ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ထိုမိန္းကေလးအား တားေရာ့ကဒ္မ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေပးလိုက္ေလ၏။ အိမ္ေထာင္ေရး ကံဇာတာမွာ လြန္စြာ မေကာင္းေၾကာင္း အိမ္ေထာင္ဘက္ အမ်ိဳးသားမွာ ျပန္လာမည္ဟု မျမင္ေၾကာင္း ။ သူမအား အၿပီးအပိုင္ စြန္႔လႊတ္သြားတာ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ဒီလို မေျပာခ်င္ေပမယ့္ စိတ္မေကာင္းစြာႏွင့္ ေျပာရေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ေဟာေပးလိုက္၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ၎မစံပယ္၏ ရစ္၀ဲေနေသာ မ်က္ရည္မ်ားသည္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္ေဟာေသာ စာပြဲခံုေပၚသို႔ တစ္ေပါက္ျခင္း က်လာေလေတာ့၏။ သူမ၏ ငိုသံသည္လည္း တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ အခန္းတြင္းတြင္ တေျဖးေျဖး ထြက္ေပၚလာေလေတာ့၏။ မစံပယ္ႏွင့္ အေဖာ္ပါလာေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္ မစံပယ္အား အနားသို႔ကပ္ခါ သတိေပး အားေပးရွာေလ၏။
မစံပယ္က ဆရာရယ္။ ကြ်န္မကေလ အိမ္ေထာင္ေရး ကံဇာတာ မေကာင္းဘူး ထင္ပါတယ္။ အရင္ တစ္ေယာက္တုန္းကလည္း ဒီလိုပဲ ကြ်ႏ္ုပ္မကို ဘာမေျပာညာမေျပာ ပစ္သြားခဲ့တာ။ အခု တစ္ေယာက္မေကာင္း လို႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို အိမ္ေထာာင္ ျပဳျပန္ေတာ့လည္း အရင္ တစ္ေယာက္လိုပဲ ကြ်န္မကို ပစ္သြားျပန္ၿပီ။ ကြ်န္မရဲ့ ကံကိုက မေကာင္းတာပါရွင္။ အခုေတာ့ ကြ်န္မဘ၀ကို ကြ်န္မ ဘယ္လို ဆက္ၿပီး ရွင္သန္ေနထိုင္ သြားရမယ္မွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူးရွင္ဟု ေျပာေသာေၾကာင့္ ကြ်ႏ္ုပ္ကလည္း အားမငယ္ပါနဲ႔ မစံပယ္ရယ္။ ဘ၀ဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ။ ကိုယ္ရည္ရြယ္သလို မျဖစ္တတ္ဘူးေလ။ လူ႔ေလာကကို ၀င္ေရာက္လာၿပီဆိုကတည္းက ငိုေၾကြးတဲ့ အသံေတြနဲ႔ ၀င္ေရာက္လာခဲ့တာေလ။ ထြက္သြားတဲ့ အခ်ိန္ၾကရင္လည္း ငိုသံေတြနဲ႔ဆိုေတာ့၊ ဒီလူ႔ေလာက ႀကီးကိုက ငိုေၾကြးျခင္းနဲ႔ စတင္ၿပီး ငိုေၾကြးျခင္းနဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္ရတာကိုပဲ ဘ၀လို႔ဆိုသလား မသိပါဘူးမစံပယ္ရယ္ဟု မဆီမဆိုင္ စကားမ်ားကို ေျပာရင္ း အားေပးလိုက္ေလ၏။
ထို႔ေနာက္ မစံပယ္သည္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္ေဟာခန္းထဲတြင္ ေခတၱခဏမွ် ထိုင္ေနၿပီးလွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္အား ႏႈတ္ဆက္လွ်က္ ျပန္သြားေလေတာ့၏။ ကြ်ႏ္ုပ္အား ေက်ာခိုင္းထြက္ခြါသြားေသာ မစံပယ္၏ ေက်ာျပင္အား ေငးေမာၾကည့္မိရင္း အနာဂါတ္မွာ ကံေကာင္းပါေစ မိန္းကေလးေရဟု စိတ္ထဲမွ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ေလ၏။
ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္ေဟာခန္းမွ မစံပယ္လည္း ျပန္သြားၿပီျဖစ္၏။ က်န္ေနေသးေသာ ဧည့္သည္ သံုးေလးေယာက္ကို ကြ်န္ုပ္လည္း ဆက္လက္၍ ေဗဒင္ေဟာေပးလိုက္၏။ ထိုဧည့္သည္ သံုးေလးေယာက္ ျပန္သြားေသာအခါတြင္ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ အခန္းထဲတြင္ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ေနေတာ့၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ လြန္စြာ သနားဖြယ္ေကာင္း ေသာ မစံပယ္၏ မ်က္ႏွာေလးသည္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ အာ႐ုံထဲတြင္ ျပန္ေပၚလာၿပီးလွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ေအာက္ပါအတိုင္း ဆက္လက္ေတြးေနမိေတာ့၏။
ေအာ္... မစံပယ္ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးက ဘယ္မွာ ေနတာလဲ မသိဘူး။ ေယာက်္ားက စြန္ပစ္သြားတာ ဆိုေတာ့ ထိုင္းနိုင္ငံမွာ တစ္ေယာက္တည္း ေတာ္ေတာ္ အႏၱရာယ္မ်ားမွာပဲ။ ပါတ္၀န္းက်င္ကလည္း အထင္ေသးၿပီး အတင္းေတြေျပာတာ ခံေနရမွာပဲ။ လူေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္မေကာင္းတာပဲ။ အားနည္းတဲ့လူကို အားေပးမယ္ဆိုတာ မရွိဘူး။ ေရနစ္သူ၀ါးကူလို႔ ထိုးဆိုတာ ဒီလိုမ်ိဳးကိုေျပာတာေနမွာ။ သူတို႔ေနရာမွာ ငါသာဆိုရင္ မစံပယ္ကို မေကာင္းမေျပာပါဘူး။ လိုအပ္တာကိုေတာင္ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူညီေပးဦးမွာ။ အင္း တစ္ေယာက္တည္း ဆိုရင္ က်န္းမာေရး မေကာင္းရင္ေတာ့ ဒုကၡပဲ။ တစ္ေယာက္တည္း သတိေတြ ဘာေတြ လစ္ေနရင္ လူမသိ သူမသိဘဲ ဒုကၡျဖစ္ေနေတာ့မွာ။ အင္း ငါကလည္း သတိေမ့တတ္လိုက္တာ။ ဖံုးနံပါတ္ေလး ေတာင္ မေတာင္းထားလိုက္ရဘူး... စသည္ျဖင့္ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြးေနမိေလေတာ့၏။ ထိုအေတြးမ်ားႏွင့္ အတူ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စိတ္အစဥ္သည္ ေလးလံသြားေလေတာ့၏။
ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ညေနငါးနာရီေလာက္တြင္ အလုပ္ကိစၥမ်ားကို ေခတၱနားလိုက္ၿပီးလွ်င္ တစ္ေနကုန္ ၀တ္ထားေသာ ေဗဒင္ေဟာေသာ နီညိဳေရာင္ ယူနီေဖာင္းကို လဲ၀တ္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ေရမိုးခ်ိဳး၏။ အ၀တ္အစားလဲ၏။ ညေနဘက္ အေလ့အက်င့္အရ ဘုရားစင္ကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္၏။ ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရ လဲ၏။ ျမတ္ဘုရားအား ဆီမီးထြန္းျခင္း၊ အေမြးနံ႔သာမ်ား ကပ္လွဴပူေဇာ္ျခင္း ဘုရားပန္းလဲျခင္း စေသာ ဘုရား ေ၀ယ်ာ ေ၀စၥမ်ားကို ျပဳလုပ္ၿပီးလွ်င္ ဘုရားရွိခိုး အဓိ႒ာန္ပုတီးစိတ္ရန္အတြက္ ဘုရားစင္ေရွ႕တြင္ ထိုင္လိုက္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားအား လက္အုပ္ခ်ီလိုက္ေလ၏။
ထိုအခ်ိန္တြင္ပင္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ အာ႐ံုထဲသိ္ု႔ မစံပယ္၏ ညွိဳးငယ္ေနေသာ မ်က္ႏွာကေလးသည္ ျဖတ္ခနဲ႔ မဖိတ္ေခၚရပါဘဲ ႐ုတ္တရက္ ေပၚလာေလေတာ့၏။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဆက္လက္၍ ဘုရားရွိခိုးရန္ အတြက္ စိတ္ဂနာမၿငိမ္ ျဖစ္ေနေတာ့၏။ ကိုယ့္စိတ္ကို မနည္းစုစည္းလိုက္ ျပန္၍ မစပယ္ထံသို႔ လြင့္သြားလိုက္ ျဖစ္ေန၏။ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စိတ္သည္ အခါတိုင္းကဲ့သို႔ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ တက္တက္ၾကြၾကြ မရွိေတာ့ဘဲ စိတ္ႏွင့္ ကိုယ္မကပ္ဘဲ ဘုရားရွိခိုး ၿပီးသြားေလေတာ့၏။ အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံရလွ်င္ပါမူ ဘုရားရွိခိုးေသာ အခ်ိန္တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စိတ္အစဥ္သည္ ျမတ္ဘုရားထံတြင္ အာ႐ံုကပ္မေနဘဲ ႏႈတ္ကသာ ဘုရားစာမ်ားကို ၾကက္တူေရြးတစ္ေကာင္ ကဲ့သို႔ တတြတ္တြတ္ ရြတ္ဆို ၿပီးသြားျခင္း ျဖစ္ေလေတာ့၏။
ဘုရား ၀တ္တက္၍ ၿပီးေသာအခါတြင္လည္း ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဘုရားစင္ေရွ႕မွ မထႏိုင္ေသးဘဲ ပုတီးကို ေရွ႕တြင္ ခ်ကာ ငူငူႀကီးထိုင္လွ်က္ မစံပယ္၏ အေၾကာင္းကို ဆက္လက္၍ ေတြးေနမိေလေတာ့၏။ ထိုကဲ့သို႔ စားခ်ိန္တြင္လည္း မစံပယ္အေၾကာင္း အိပ္ခ်ိန္တြင္လည္း ေကာင္းမြန္စြာ မအိပ္စက္ႏိုင္ေသးပဲ မစံပယ္ အေၾကာင္းမ်ားကို ေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြးေတာလွ်က္ မအိပ္ႏိုင္ေသးဘဲ ရွိေလေတာ့၏။ ျမင္သာထင္သာေအာင္ ေျပာျပရပါမူ သတိနဲ႔ကိုယ္ မကပ္ျခင္းပင္ျဖစ္၍ သမာဓိဆိုေသာ စိတ္ဓာတ္ တည္ၿငိမ္ျခင္း ပ်က္သြားျခင္းပင္ ျဖစ္၏။
ထိုကဲ့သို႔ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စိတ္သည္ မစံပယ္အေၾကာင္းကို ေတြးေတာပူပန္လွ်က္ စိတ္ႏွလံုး ညွိဳးႏြမ္းစြာ ကုန္လြန္ခဲ့ေသာ အခ်ိန္မ်ားသည္ နာရီမွ ရက္ ၊ ရက္မ်ားမွ လတိုင္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စိတ္ထဲမွ မေပ်ာက္သြားဘဲ ကြ်ႏ္ုပ္အား ေကာင္းစြာ ႏွိပ္စက္ေလေတာ့၏။ လုပ္ေနက် အလုပ္မ်ားကိုလည္း စိတ္မပါေတာ့သလို ျဖစ္ေနေတာ့၏။ ပ်င္းသလိုလို စိတ္ေလသလိုလို ျဖစ္ေန၏။ ထိုကဲ့သို႔ ေနထိုင္လာခဲ့ရာမွ တစ္ေန႔တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္ေဟာခန္းအတြင္းသို႔ မစံပယ္ဟု အမည္ရေသာ လြန္စြာေခ်ာေမာေသာ မိန္းကေလးသည္ အေဖာ္ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးႏွင့္အတူ ၀င္ေရာက္လာ ခဲ့ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ကြ်ႏ္ုပ္အား ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာေလေတာ့၏။
ဆရာေရ....။ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာေတာ့တဲ့ ဟိုအေကာင္ကိုေတာ့ လံုး၀ မေမွ်ာ္ေတာ့ဘူးေလ။ အခု က်န္ေနေသးတဲ့ အနာဂါတ္အတြက္ ကြ်န္မ အေဖာ္တစ္ေယာက္ ရွာထားတယ္။ ကြ်န္မအတြက္ ေကာင္းမေကာင္း ကိုက္မကိုက္ တြက္ၾကည့္ေပးပါဦး။ ဘ၀ဆိုတာ စိတ္ပ်က္၀မ္းနည္း အားငယ္စရာေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေမ့ထားၿပီး ရသသေလာက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးေတြနဲ႔ ျဖတ္သန္းသြားရမွာ မဟုတ္လား ဆရာရယ္ဟု ကြ်ႏ္ုပ္အား ေျပာရင္း တစ္ဘက္မွ အတူထိုင္ေနေသာ အေဖာ္အမ်ိဳးသားဘက္ကို လွည့္ၾကည့္ရင္း ရွင္လည္း အရင္ လူေတြလို ကြ်န္မကို ပစ္ထားခဲ့မွာလားဟု လွည့္၍ ေမးေလ၏။
ထိုအခါ အေဖာ္အမ်ိုးသားက ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို သြားမ်ားကို အကုန္ ၿဖဲလွ်က္ မျပစ္ပါဘူး စံပယ္ရယ္။ ဘုရားစူး မိုးႀကိဳးပစ္ပါ။ မယံုဘူးလား။ ရင္ထဲကစကားပါ။ မယံုရင္ နားေထာင္ၾကည့္ဟု ရင္ဘတ္ႀကီးကို ေကာ့၍ ျပလိုက္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ မစံပယ္တို႔ ႏွစ္ဦးအား ေကာင္းမြန္စြာ ေဗဒင္တြက္ေပးလိုက္ေလ၏။ သူတို႔ႏွစ္ဦးလည္း ကြ်ႏ္ုပ္အား ႏႈတ္ဆက္၍ ျပန္သြားၾကေလ၏။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ထိုင္၍ စဥ္းစားမိသည္မွာ ....
ေအာ္.... ငါ့ႏွယ္။ ငါက စံပယ္ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ပူပန္ေနလိုက္တာ။ စားခ်ိန္လည္း ေကာင္းေကာင္း စားမရ၊ အိပ္ခ်ိန္လည္း ေကာင္းေကာင္း အိပ္မရ။ ေနာက္ဆံုး ဘုရားရွိခိုး တရားထိုင္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာေတာင္ ေကာင္းေကာင္း စိတ္မေျဖာင့္ဘူး။ သူ႔အတြက္ ပူပန္ေနလိုက္တာ။ ငါနဲ႔ ဘာမွ ေသြးမေတာ္ သားမစပ္၊ ဘာမွလည္း မပါတ္သက္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ငါ့ဆီမွာ ေဗဒင္ၾကည့္တာ တစ္ခုေလးနဲ႔ ငါက လိုက္ၿပီး ပူပန္ေနလိုက္တာ။
သူကေတာ့ ေနာက္ အေဖာ္တစ္ေယာက္နဲ႔။ ရီရီေမာေမာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ပါလား။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ အလိုလိုလိုက္ၿပီး ပူပန္ေနမိတဲ့ငါက သက္သက္ အပို အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနမိတာပါလား။ အမွန္က ေဗဒင္ဆရာဆိုတာ ေဗဒင္ေဟာဖို႔ တစ္ခုပဲေလ။ ေဗဒင္ေဟာၿပီးရင္ ငါ့အလုပ္က ၿပီးသြားၿပီပဲ။ သူ႔ဆီကို ငါ့စိတ္က ေ၇ာက္ေနတာကိုက ငါမွားေနတာဟု တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္စဥ္းစားရင္း ေခါင္းရင္းဘက္ နံရံတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ဆရာသခင္ အဘမင္းသိခၤ၏ ဓာတ္ပံုကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္း ကြ်ႏ္ုပ္သည္ အဘအား ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာလိုက္မိေလေတာ့သတည္း။
အဘေရ... အဘကေတာ့ တပည့္ေတြကို ေဗဒင္ေဟာပါ။ သင္...မပါေစနဲ႔လို႔ ဆံုးမထားခဲ့တယ္ေနာ္။ အခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ေဗဒင္ေဟာတဲ့ အထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ ပါေနမိလိုက္ၿပီ အဘေရ.. ဟု ေျပာလိုက္မိေလေတာ့သတည္း။
ေသာၾကာသားသမီးမ်ားအတြက္ ေန႔စဥ္ကံေကာင္းေစေသာအခ်ိန္မ်ား
| ကံအျမင့္ဆံုးအခ်ိန္ | နံက္(၁၀း၃၀)မွ(၁၂း၀၀)တြင္း | |
| တနဂၤေႏြေန႔ | ဒုတိယကံျမင့္ခ်ိန္ | မြန္းလြဲ(၁း၃၀)မွ(၃း၀၀)တြင္း |
| တတိယကံျမင့္ခ်ိန္ | နံက္(၆း၀၀)မွ(၇း၃၀)ညေန(၄း၃၀)မွည(၇း၃၀)တြင္း | |
| ကံအျမင့္ဆံုးအခ်ိန္ | နံက္(၆း၀၀)မွ(၇း၃၀)ညေန(၄း၃၀)မွည(၇း၃၀)တြင္း | |
| တနလၤာေန႔ | ဒုတိယကံျမင့္ခ်ိန္ | နံက္(၉း၀၀)မွ(၁၀း၃၀)အတြင္း |
| တတိယကံျမင့္ခ်ိန္ | မြန္းတည့္(၁၂း၀၀)မွ(၁း၃၀)အတြင္း | |
| ကံအျမင့္ဆံုးအခ်ိန္ | မြန္းတည့္(၁၂း၀၀)မွ(၁း၃၀)အတြင္း | |
| အဂၤါေန႔ | ဒုတိယကံျမင့္ခ်ိန္ | ညေန(၃း၀၀)မွ(၄း၃၀)တြင္း |
| တတိယကံျမင့္ခ်ိန္ | နံက္(၇း၃၀)မွ(၉း၀၀)အတြင္း | |
| ကံအျမင့္ဆံုးအခ်ိန္ | နံက္(၇း၃၀)မွ(၉း၀၀)အတြင္း | |
| ဗုဒၶဟူးေန႔ | ဒုတိယကံျမင့္ခ်ိန္ | နံက္(၁၀း၃၀)မွ(၁၂း၀၀)တြင္း |
| တတိယကံျမင့္ခ်ိန္ | မြန္းလြဲ(၁း၃၀)မွ(၃း၀၀)တြင္း | |
| ႔ | ကံအျမင့္ဆံုးအခ်ိန္ | မြန္းလြဲ(၁း၃၀)မွ(၃း၀၀)တြင္း |
| ၾကာသပေတးေန | ဒုတိယကံျမင့္ခ်ိန္ | နံက္(၆း၀၀)မွ(၇း၃၀)ညေန(၄း၃၀)မွည(၇း၃၀)တြင္း |
| ႔ | တတိယကံျမင့္ခ်ိန္ | နံက္(၉း၀၀)မွ(၁၀း၃၀)အတြင္း |
| ကံအျမင့္ဆံုးအခ်ိန္ | နံက္(၉း၀၀)မွ(၁၀း၃၀)အတြင္း | |
| ေသာၾကာေန႔ | ဒုတိယကံျမင့္ခ်ိန္ | မြန္းတည့္(၁၂း၀၀)မွ(၁း၃၀)အတြင္း |
| တတိယကံျမင့္ခ်ိန္ | ညေန(၃း၀၀)မွ(၄း၃၀)တြင္း | |
| ကံအျမင့္ဆံုးအခ်ိန္ | ညေန(၃း၀၀)မွ(၄း၃၀)တြင္း | |
| စေနေန႔ | ဒုတိယကံျမင့္ခ်ိန္ | နံက္(၇း၃၀)မွ(၉း၀၀)အတြင္း |
| တတိယကံျမင့္ခ်ိန္ | နံက္(၁၀း၃၀)မွ(၁၂း၀၀)တြင္း |
0 comments:
Post a Comment