ဒုတိယအိမ္နီးခ်င္း
ဒုတိယအိမ္နီးခ်င္း အေၾကာင္းကိုေျပာရန္ လုိပါသည္။ ထိုအိမ္နီးခ်င္းသည္ ကြ်ႏ္ုပ္အိမ္၏ မ်က္ေစာင္းထိုးအိမ္တြင္ ေန၏။ သူသည္ လြန္စြာ ကုန္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းႏိုင္ေသာ လူတစ္ဦးျဖစ္၏။ သူ႔ထက္ပို၍ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းေသာ သူမွာ သူ၏မိန္းမပင္ျဖစ္၏။ ထိုမိန္းမသည္ အရပ္အေမာင္းေကာင္း၏ ေပါင္လံုးႀကီးမ်ားႀကီး၏။ ထိုေပါင္လံုးႀကီးမ်ားႏွင့္ အတူ အျခားေသာကိုယ္ခႏၶာ အစိတ္အပိုင္းမ်ားလည္း ႀကီးလွ၏။ လမ္းေလွ်ာက္ေသာအခါ ေျခတံကို ပစ္၍ပစ္၍ ေလွ်ာက္တတ္ေသာေၾကာင့္ မလွမ္းမကမ္း ေရွ႕တည့္တည့္ ေနရာေလာက္မွ ၾကည့္လွ်င္ ထိုမိန္းမ လမ္းေလွ်ာက္လာသည္မွာ ဆင္မႀကီးတစ္ေကာင္ တေရြ႕ေရြ႕ လွမ္းလာသည္ႏွင့္တူ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ေရွးလူႀကီးမ်ားေျပာေသာ ဆင္မယဥ္သာ ဆိုသည္မ်ိဳးေပေလာ မေျပာတတ္ေပ။ ထိုမိန္းမသည္ လူေကာင္ ထြားသေလာက္ အသံမွာလည္း အလြန္ေသး၏။ သူ၏ အသံသည္ ပတၱာက်ပ္ေနေသာ တံခါးကို တြန္း၍ ဖြင့္သည္အခါ၌ ျမည္ေသာအသံကဲ့သို႔ ညွစ္သံပါ၏။ ၎တို႔ လင္မယားလည္း အိမ္တက္မဂၤလာ လုပ္၏။ ၎တို႔ ၏ အိမ္တက္မဂၤလာမွာ ငါးပူတင္း၏ အိမ္တက္မဂၤလာႏွင့္ ကြာ၏။ ဆင္မယဥ္သာ၏ ခင္ပြန္း ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း ငတိသည္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔၏ ရပ္ကြက္အတြင္းမွ လူမ်ားကိုေခၚ၍.. “ကြ်န္ေတာ္ အိမ္တက္မဂၤလာ လုပ္ခ်င္တယ္ဗ်ာ၊ ဒါေပမယ့္ ဘာမွ မလုပ္တတ္ဘူး၊ ကူညီၾကပါဦး ” ဟု ဆိုကာ ေငြထုပ္ကိုခ်၍ေပး၏။ “လူေတြဖိတ္ဖို႔ ကိစၥလဲ ခင္ဗ်ားတို႔ စိတ္တိုင္းက်ပဲ ဖိတ္ပါဗ်ာ၊ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဒီရပ္က လူေတြပဲ ေကြ်းခ်င္တာပါ၊ တျခားက ကြ်န္ေတာ့္ မိတ္ေဆြေတြလဲ မဖိတ္ေတာ့ပါဘူး” ဟု ေျပာေလ၏။
ထိုအခါ ကိုျမစိန္ႀကီးသည္ ေငြထုပ္ကိုေကာက္၍ ကိုင္ၿပီးေနာက္.. “ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုေတာ့ ေအာင္မဂၤလာ ေက်ာင္းတိုက္ရယ္၊ ပါ႒ိတကၠသိုလ္ေက်ာင္းရယ္ ေပါင္းၿပီးပင့္လိုက္မယ္၊ ေကြ်းတာကေတာ့ မႏၱေလးၾကာဇံခ်က္ ေကာင္းတယ္” ဟုဆိုကာ က်န္ေသာသူမ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္၍ စတင္စီစဥ္ေတာ့၏။ ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းလူကမူ … “ခင္ဗ်ားတို႔ ႀကိဳက္သလိုသာ လုပ္ၾကပါဗ်ာ ” ဟု ေျပာေလ၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ကား ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ရပ္ကြက္သူ၊ ရပ္ကြက္သားမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔လမ္းထဲမွ လူမ်ားသည္ မိမိအိမ္ကဲ့သို႔ သေဘာထားကာ ထိုအိမ္သို႔ ဝင္ၾက၏၊ ထြက္ၾက၏၊ ခ်က္ၾက၏၊ ျပဳတ္ၾက၏၊ လုပ္ၾက၏၊ ကိုင္ၾက၏။
ဆင္မယဥ္သာမႀကီးကလည္း အေျပာအဆို ညက္လွ၏။ အားလံုးကို အဆင္ေျပေအာင္ ေခၚေျပာဆက္ဆံ၏။ သူ၏ ဦးေလး အရြယ္ရွိေနၿပီျဖစ္ေသာ ကြ်ႏ္ုပ္ကိုပင္ ဦးေလးဟုမေခၚဘဲ “အစ္ကို” ဟု ေခၚ၏။ သူ၏ အစ္ကိုဟူေသာ ေခၚသံမွာလည္း အစ္ကို အစစ္မဟုတ္၊ ေဆာင္းဇာတ္ကားတြင္ ကရင္မေလးအျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ရေသာ စံရွားတင္က ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္အျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ရေသာ ထြန္းေဝအား ေခၚသကဲ့သို႔ “အပ္ကို” ဟု အသံထြက္ေလ၏။ “အပ္ကို ညီမတို႔အိမ္ကို ေန႔တိုင္းလာလည္ရမယ္ေနာ္၊ ညီမတို႔က အေဖာ္ရွိတာ မဟုတ္ဘူး ပ်င္းေနမွာ” ဟု သူမ၏ မ်က္လံုးဝိုင္းႀကီးမ်ားကိုဝင့္၍ ေျပာလိုက္ေသာအခါ၌ ကြ်ႏ္ုပ္၏ တစ္ကိုယ္လံုးသည္ ဌက္ေပ်ာသီးေျခာက္ ကဲ့သို႔ ႐ႈံ႕၍သြားေလ၏။
ဆင္မယဥ္သာႀကီးသည္ တစ္ခ်ိန္လံုး ကြ်ႏ္ုပ္ကို “အပ္ကို” ေနေတာ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ လမ္းထဲမွ သန္းသန္းဆို ေသာမိန္းမက ကြ်ႏ္ုပ္၏နံေဘးမွကပ္၍ ထင္းမ်ားကိုသယ္သြားရင္း.. “အပ္ကို ထင္းကေလးဘာကေလး ဝိုင္းသယ္ပါဦး” ဟု ကြ်ႏ္ုပ္အား ေနာက္ေျပာင္သြားေလေတာ့၏။ ဤသို႔ႏွင့္ပင္ ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း ငတိႏွင့္ ့္ဆင္မယဥ္သာတို႔၏ အိမ္တက္မဂၤလာသည္ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ ၿပီးဆံုးသြားေလေတာ့၏။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ၎တို႔ႏွစ္ဦးသည္လည္ ဤရပ္ကြက္တြင္ ေျမဂရမ္ေပးစ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းကိုးဆယ္ကပင္ ေနခဲ့ ၾကသည့္အလား ရပ္ကြက္သူ ရပ္ကြက္သား စစ္စစ္ႀကီး ျဖစ္သြားေလေတာ့၏။
အထက္ပါ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ျဖစ္ပြားၿပီး သံုးလခန္႔ၾကာေသာအခါ၌ သန္းသန္းဆိုေသာ မိန္းကေလးက ကြ်ႏ္ုပ္၏ ဆိုင္သို႔ဝင္လာၿပီး “အပ္ကို ဟိုစံုတြဲအေၾကာင္း သိၿပီးၿပီလား” ဟု ေမးေလ၏။ “ဟင္အင္း၊ ငါမသိဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ” ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ျပန္၍ေမးလိုက္၏။ “ေယာက်ာ္းလုပ္တဲ့လူက အဓိပတိဇိမ္ပြဲစားႀကီးဆိုပဲ၊ ေကာင္မကလဲ မူးယစ္ေဆးဝါး ကယ္ရီလို႔ေျပာတယ္၊ အရင္က တ႐ုတ္သူေဌးတစ္ဦးရဲ႕ မယားငယ္တဲ့၊ ေကာင္မေကာ အေကာင္ေကာ မႏၱေလးမွာ အဖမ္းခံေနရၿပီ” ဟု ေျပာေလေတာ့၏။ “အင္း ဟုတ္ခ်င္လဲ ဟုတ္မွာေပါ့” ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ေျပာလိုက္ရာ သန္းသန္းက.. “ကဲသြားမယ္ အပ္ကို” ဟုေျပာကာ ကြ်ႏ္ုပ္အား ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္ လုပ္သြား၏။
ထို႔ေနာက္တြင္လည္ ထိုစံုတြဲ၏ သတင္းသည္ ဟိုမွဒီမွ အနံ႔ထြက္လာေလ၏။ အမွန္စင္စစ္လည္း ထိုစံုတြဲသည္ အိမ္ကို ေသာ့ပိတ္၍ တစ္လခန္႔ ေပ်ာက္ေန၏။ ျပန္၍လာေသာအခါ၌ ပစၥည္းမ်ား ကားအျပည့္တင္၍ ျပန္လာခဲ့ ျခင္းျဖစ္သည္။ ပုန္းရည္ႀကီးထုပ္မ်ား သနပ္ခါးတံုးမ်ား၊ ပ်ားရည္ပုလင္းမ်ားမွအစ အေတာ္ကေလး စံုစံုလင္လင္ ပါလာၾက၏။ “အပ္ကိုေရ သာဓုသာ ေခၚေပေတာ့ ၊ ညီမတို႔လင္မယား အညာမွာ သဲပံုေစတီေတာင္ မက်န္ေအာင္ ဘုရားေတြ လုိက္ဖူးေနတာ” ဟု ေျပာကာ ကြ်ႏ္ုပ္အား ပုန္းရည္ႀကီးႏွစ္ထုပ္ႏွင့္ ထိုးမုန္႔ႏွစ္ထုပ္ေပ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ေက်နပ္၍သြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သာဓုေခၚ၏။
သန္းသန္းမွာ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးတံုး ႏွစ္တံုးရ၏။ သူလည္း ေက်နပ္သြားပံုရ၏။ ကိုျမစိန္ႀကီးမွာမူ ပုန္းရည္ႀကီး၊ ထိုးမုန္႔၊ ပ်ားရည္အျပင္၊ ေညာင္ဦးမွ ဝယ္လာေသာ ေရႊင္ေရာင္ ယြန္စီးကရက္ဘူးကေလး တစ္ဘူးကိုပင္ ရေသာေၾကာင့္ သာဓုေခၚ၏။ ဤအိမ္နီးခ်င္းကား ကိုး႐ိုးကားရား ႐ုပ္ပံုမ်ားျဖင့္ တန္ဆာဆင္ထားေသာ ပလပ္စတစ္ ဖဲထုပ္ႏွင့္ တူ၏။ ၾကည့္ရသည္မွာ လွ်ပ္ေပၚေလာ္လီသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း ထိုဖဲထုပ္သည္ အကစားခံေသာေၾကာင့္ ဖဲသမားတုိ႔ ႏွစ္သက္ၾကသည္သာတည္း။
အဘမင္းသိခၤ၏ စာေပမ်ားကို ေလးစားၾကေသာ စြဲလန္းၾကေသာ လြန္စြာ ႏွစ္သက္ၾကေသာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ အဘမင္းသိခၤ၏ ၀တၳဳတိုမ်ားကို အလ်ဥ္းသင့္သလို ျပန္လည္ ေရးသားေပးပါမည္။ စာမ်ားကို ၀ိုင္း၀န္း ေရးသားေပးေသာ လြန္စြာခင္မင္ဖြယ္ ေကာင္းေသာ လြန္စြာ သေဘာေကာင္းေသာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ညီရင္းအကိုတမွ် ခင္မင္ရေသာ ကိုေအာင္အား ေက်းဇူးအထူးပင္တင္မိပါေၾကာင္း.... အဘမင္းသိခၤ၏ စာမ်ားကိုဖတ္ရင္း တစ္စံုတစ္ရာ ရင္ထဲသို႔ ေရာက္ရွိႏိုင္ပါေစ....
ထို႔ေၾကာင့္ ေရွးလူႀကီးမ်ားေျပာေသာ ဆင္မယဥ္သာ ဆိုသည္မ်ိဳးေပေလာ မေျပာတတ္ေပ။ ထိုမိန္းမသည္ လူေကာင္ ထြားသေလာက္ အသံမွာလည္း အလြန္ေသး၏။ သူ၏ အသံသည္ ပတၱာက်ပ္ေနေသာ တံခါးကို တြန္း၍ ဖြင့္သည္အခါ၌ ျမည္ေသာအသံကဲ့သို႔ ညွစ္သံပါ၏။ ၎တို႔ လင္မယားလည္း အိမ္တက္မဂၤလာ လုပ္၏။ ၎တို႔ ၏ အိမ္တက္မဂၤလာမွာ ငါးပူတင္း၏ အိမ္တက္မဂၤလာႏွင့္ ကြာ၏။ ဆင္မယဥ္သာ၏ ခင္ပြန္း ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း ငတိသည္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔၏ ရပ္ကြက္အတြင္းမွ လူမ်ားကိုေခၚ၍.. “ကြ်န္ေတာ္ အိမ္တက္မဂၤလာ လုပ္ခ်င္တယ္ဗ်ာ၊ ဒါေပမယ့္ ဘာမွ မလုပ္တတ္ဘူး၊ ကူညီၾကပါဦး ” ဟု ဆိုကာ ေငြထုပ္ကိုခ်၍ေပး၏။ “လူေတြဖိတ္ဖို႔ ကိစၥလဲ ခင္ဗ်ားတို႔ စိတ္တိုင္းက်ပဲ ဖိတ္ပါဗ်ာ၊ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဒီရပ္က လူေတြပဲ ေကြ်းခ်င္တာပါ၊ တျခားက ကြ်န္ေတာ့္ မိတ္ေဆြေတြလဲ မဖိတ္ေတာ့ပါဘူး” ဟု ေျပာေလ၏။
ထိုအခါ ကိုျမစိန္ႀကီးသည္ ေငြထုပ္ကိုေကာက္၍ ကိုင္ၿပီးေနာက္.. “ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုေတာ့ ေအာင္မဂၤလာ ေက်ာင္းတိုက္ရယ္၊ ပါ႒ိတကၠသိုလ္ေက်ာင္းရယ္ ေပါင္းၿပီးပင့္လိုက္မယ္၊ ေကြ်းတာကေတာ့ မႏၱေလးၾကာဇံခ်က္ ေကာင္းတယ္” ဟုဆိုကာ က်န္ေသာသူမ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္၍ စတင္စီစဥ္ေတာ့၏။ ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းလူကမူ … “ခင္ဗ်ားတို႔ ႀကိဳက္သလိုသာ လုပ္ၾကပါဗ်ာ ” ဟု ေျပာေလ၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ကား ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ရပ္ကြက္သူ၊ ရပ္ကြက္သားမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔လမ္းထဲမွ လူမ်ားသည္ မိမိအိမ္ကဲ့သို႔ သေဘာထားကာ ထိုအိမ္သို႔ ဝင္ၾက၏၊ ထြက္ၾက၏၊ ခ်က္ၾက၏၊ ျပဳတ္ၾက၏၊ လုပ္ၾက၏၊ ကိုင္ၾက၏။
ဆင္မယဥ္သာမႀကီးကလည္း အေျပာအဆို ညက္လွ၏။ အားလံုးကို အဆင္ေျပေအာင္ ေခၚေျပာဆက္ဆံ၏။ သူ၏ ဦးေလး အရြယ္ရွိေနၿပီျဖစ္ေသာ ကြ်ႏ္ုပ္ကိုပင္ ဦးေလးဟုမေခၚဘဲ “အစ္ကို” ဟု ေခၚ၏။ သူ၏ အစ္ကိုဟူေသာ ေခၚသံမွာလည္း အစ္ကို အစစ္မဟုတ္၊ ေဆာင္းဇာတ္ကားတြင္ ကရင္မေလးအျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ရေသာ စံရွားတင္က ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္အျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ရေသာ ထြန္းေဝအား ေခၚသကဲ့သို႔ “အပ္ကို” ဟု အသံထြက္ေလ၏။ “အပ္ကို ညီမတို႔အိမ္ကို ေန႔တိုင္းလာလည္ရမယ္ေနာ္၊ ညီမတို႔က အေဖာ္ရွိတာ မဟုတ္ဘူး ပ်င္းေနမွာ” ဟု သူမ၏ မ်က္လံုးဝိုင္းႀကီးမ်ားကိုဝင့္၍ ေျပာလိုက္ေသာအခါ၌ ကြ်ႏ္ုပ္၏ တစ္ကိုယ္လံုးသည္ ဌက္ေပ်ာသီးေျခာက္ ကဲ့သို႔ ႐ႈံ႕၍သြားေလ၏။
ဆင္မယဥ္သာႀကီးသည္ တစ္ခ်ိန္လံုး ကြ်ႏ္ုပ္ကို “အပ္ကို” ေနေတာ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ လမ္းထဲမွ သန္းသန္းဆို ေသာမိန္းမက ကြ်ႏ္ုပ္၏နံေဘးမွကပ္၍ ထင္းမ်ားကိုသယ္သြားရင္း.. “အပ္ကို ထင္းကေလးဘာကေလး ဝိုင္းသယ္ပါဦး” ဟု ကြ်ႏ္ုပ္အား ေနာက္ေျပာင္သြားေလေတာ့၏။ ဤသို႔ႏွင့္ပင္ ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း ငတိႏွင့္ ့္ဆင္မယဥ္သာတို႔၏ အိမ္တက္မဂၤလာသည္ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ ၿပီးဆံုးသြားေလေတာ့၏။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ၎တို႔ႏွစ္ဦးသည္လည္ ဤရပ္ကြက္တြင္ ေျမဂရမ္ေပးစ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းကိုးဆယ္ကပင္ ေနခဲ့ ၾကသည့္အလား ရပ္ကြက္သူ ရပ္ကြက္သား စစ္စစ္ႀကီး ျဖစ္သြားေလေတာ့၏။
အထက္ပါ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ျဖစ္ပြားၿပီး သံုးလခန္႔ၾကာေသာအခါ၌ သန္းသန္းဆိုေသာ မိန္းကေလးက ကြ်ႏ္ုပ္၏ ဆိုင္သို႔ဝင္လာၿပီး “အပ္ကို ဟိုစံုတြဲအေၾကာင္း သိၿပီးၿပီလား” ဟု ေမးေလ၏။ “ဟင္အင္း၊ ငါမသိဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ” ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ျပန္၍ေမးလိုက္၏။ “ေယာက်ာ္းလုပ္တဲ့လူက အဓိပတိဇိမ္ပြဲစားႀကီးဆိုပဲ၊ ေကာင္မကလဲ မူးယစ္ေဆးဝါး ကယ္ရီလို႔ေျပာတယ္၊ အရင္က တ႐ုတ္သူေဌးတစ္ဦးရဲ႕ မယားငယ္တဲ့၊ ေကာင္မေကာ အေကာင္ေကာ မႏၱေလးမွာ အဖမ္းခံေနရၿပီ” ဟု ေျပာေလေတာ့၏။ “အင္း ဟုတ္ခ်င္လဲ ဟုတ္မွာေပါ့” ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ေျပာလိုက္ရာ သန္းသန္းက.. “ကဲသြားမယ္ အပ္ကို” ဟုေျပာကာ ကြ်ႏ္ုပ္အား ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္ လုပ္သြား၏။
ထို႔ေနာက္တြင္လည္ ထိုစံုတြဲ၏ သတင္းသည္ ဟိုမွဒီမွ အနံ႔ထြက္လာေလ၏။ အမွန္စင္စစ္လည္း ထိုစံုတြဲသည္ အိမ္ကို ေသာ့ပိတ္၍ တစ္လခန္႔ ေပ်ာက္ေန၏။ ျပန္၍လာေသာအခါ၌ ပစၥည္းမ်ား ကားအျပည့္တင္၍ ျပန္လာခဲ့ ျခင္းျဖစ္သည္။ ပုန္းရည္ႀကီးထုပ္မ်ား သနပ္ခါးတံုးမ်ား၊ ပ်ားရည္ပုလင္းမ်ားမွအစ အေတာ္ကေလး စံုစံုလင္လင္ ပါလာၾက၏။ “အပ္ကိုေရ သာဓုသာ ေခၚေပေတာ့ ၊ ညီမတို႔လင္မယား အညာမွာ သဲပံုေစတီေတာင္ မက်န္ေအာင္ ဘုရားေတြ လုိက္ဖူးေနတာ” ဟု ေျပာကာ ကြ်ႏ္ုပ္အား ပုန္းရည္ႀကီးႏွစ္ထုပ္ႏွင့္ ထိုးမုန္႔ႏွစ္ထုပ္ေပ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ေက်နပ္၍သြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သာဓုေခၚ၏။
သန္းသန္းမွာ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးတံုး ႏွစ္တံုးရ၏။ သူလည္း ေက်နပ္သြားပံုရ၏။ ကိုျမစိန္ႀကီးမွာမူ ပုန္းရည္ႀကီး၊ ထိုးမုန္႔၊ ပ်ားရည္အျပင္၊ ေညာင္ဦးမွ ဝယ္လာေသာ ေရႊင္ေရာင္ ယြန္စီးကရက္ဘူးကေလး တစ္ဘူးကိုပင္ ရေသာေၾကာင့္ သာဓုေခၚ၏။ ဤအိမ္နီးခ်င္းကား ကိုး႐ိုးကားရား ႐ုပ္ပံုမ်ားျဖင့္ တန္ဆာဆင္ထားေသာ ပလပ္စတစ္ ဖဲထုပ္ႏွင့္ တူ၏။ ၾကည့္ရသည္မွာ လွ်ပ္ေပၚေလာ္လီသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း ထိုဖဲထုပ္သည္ အကစားခံေသာေၾကာင့္ ဖဲသမားတုိ႔ ႏွစ္သက္ၾကသည္သာတည္း။
အဘမင္းသိခၤ၏ စာေပမ်ားကို ေလးစားၾကေသာ စြဲလန္းၾကေသာ လြန္စြာ ႏွစ္သက္ၾကေသာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ အဘမင္းသိခၤ၏ ၀တၳဳတိုမ်ားကို အလ်ဥ္းသင့္သလို ျပန္လည္ ေရးသားေပးပါမည္။ စာမ်ားကို ၀ိုင္း၀န္း ေရးသားေပးေသာ လြန္စြာခင္မင္ဖြယ္ ေကာင္းေသာ လြန္စြာ သေဘာေကာင္းေသာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ညီရင္းအကိုတမွ် ခင္မင္ရေသာ ကိုေအာင္အား ေက်းဇူးအထူးပင္တင္မိပါေၾကာင္း.... အဘမင္းသိခၤ၏ စာမ်ားကိုဖတ္ရင္း တစ္စံုတစ္ရာ ရင္ထဲသို႔ ေရာက္ရွိႏိုင္ပါေစ....
0 comments:
Post a Comment