တန္ခိုးသိဒၶိကိုဖြင့္လွစ္ႏိုင္မည့္ေသာ့ရွစ္ေခ်ာင္း
နံပါတ္(၁) တန္ခိုးသိဒၶိအေၾကာင္း....
ပထမဦးဆံုး နားလည္ရမွာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေနထိုင္ေနတဲ့ စၾကာ၀ဠာႀကီးရဲ့အေၾကာင္းကို အရင္ဆံုး နားလည္ထားသင့္ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီစၾကာ၀ဠာရဲ့ အရွိန္အေစာ္ စြမ္းရည္ဆိုတဲ့ ကိစၥပဲ။ အဲဒါကို ဘယ္သူလုပ္တာလဲလို႔ မေမးနဲ႔။ ဒါကို သဘာ၀တရားႀကီးလို႔ ေခၚတယ္။ ဓာတ္တစ္ခုလို သေဘာထားခ်င္လည္း ထားလို႔ရတယ္။ အရာအားလံုးကို မူလလို႔ ယူဆခ်င္လည္း ယူဆေပါ့ကြာ။ အဲဒီလို မယူဆခ်င္ရင္လည္း နက္႐ႈိင္းမႈ႔ရဲ့ ဗဟိုလို႔ ေျပာခ်င္လည္း ေျပာ။ အာဠာယ၀ိညာဏ္ ႀကီးလို႔ ေျပာခ်င္လည္းေျပာ။ အာဒိ သိမႈ႕လို႔ ေခၚခ်င္လည္း ေခၚ။ အာဒိ လႈပ္ရွားမႈ႔ အာဒိစြမ္းအင္ ႀကိဳက္သလိုေခၚႏိုင္တယ္။ ႀကိဳက္သလို နာလည္ႏိုင္တယ္။
ဥပမာအားျဖင့္ ေျပာရရင္ ေရကို ကုလားလူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးက ပါနီလို႔ေခၚတယ္။ အျခားကုလားလူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးက ဂ်ားလ္လို႔ ေခၚတယ္။ အဂၤလိပ္က ၀ါးတားလို႔ေခၚတယ္။ တ႐ုပ္က ေစြ႕လို႔ေခၚတယ္။ ကိုယ္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ေခၚခ်င္သ လို ေခၚေနၾကတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေရကေတာ့ေရပဲ။ တျခားဘာမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အဲဒီလိုပဲ စၾကာ၀ဠာရဲ့ အရွိန္အေစာႀကီး ဟာ တကယ္ရွိတယ္။ ကိုယ္ႀကိဳက္သလို ေခၚႏိုင္တယ္။ ပရာန လို႔လည္း ေခၚလို႔ရတယ္။ အဲဒိပရာနဟာ ေနရာင္ျခည္မွာလည္း ရွိတယ္။ လရဲ့ ေရာင္ျခည္မွာလည္း ရွိတယ္။ ေရမွာလည္း ၇ွိတယ္။ တိရစၧာန္မွာလည္း ရွိတယ္။ သစ္ပင္ေက်ာက္တံုး စတဲ့အရာေတြမွာလည္း ရွိတယ္။ ကိုယ့္ရဲ့ ကိုယ္ထဲမွာလည္း ရွိတယ္။ သူတစ္ပါးေတြရဲ့ ကိုယ္ထဲမွာလည္း ရွိတယ္။ အဲဒီ ပရာနဟာ တစ္ေန႔မွာ စြမ္းအင္ျဖစ္လာမယ္။ အဲဒိအခါက်ေတာ့ ပရာနလို႔ မေခၚေတာ့ဘူး။ နဂါးတေကာင္နဲ႔ တင္စားၿပီး နာဂသတၱိ (SERPANT POWER) ရယ္လို႔ ျဖစ္သြားတာပဲ။
ဒါဆို အဲဒီပရာနဆိုတဲ့ အရာကို ဘယ္သူပိုငတာလဲ....
အရာအားလံုနဲ႔ ပတ္သက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူမွ မပိုင္ဘူး။ ဥပမာ ကိုယ္ေတြ အသက္႐ွဴေနတဲ့ ေလဟာ လူတိုင္းနဲ႔ ေတာ့ ပတ္သက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူပိုင္လို႔လဲ။ အဲဒီအတိုင္းေပါ့။
ဒါဆိုရင္ အဲဒီပရာနကို ကိုယ္က ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ......?
အဲဒီ ပရာနဟာ ကိုယ့္ကိုထဲမွာ ရွိေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ ႏိုးၾကားျခင္း မရွိဘူး။ အပ်င္းႀကိးၿပီး အိပ္စက္ေနတဲ့ ေျမြတစ္ေကာင္လိုပဲ။ ႏိုးကို မႏိုးဘူး။ ၿငိမ္ၿပီး အိပ္ေနတယ္။ သူ႔ကို ကိုယ္က ႏႈိးရမွာ။ သူႏိုးတာကို နာဂသတၱိႏိုးတယ္။ တန္ခိုးစြမ္းအင္ႏိုးတယ္လုိ႔ ေျပာတာေပါ့။ အဲဒီနာဂသတၱိဆိုတဲ့ အရာဟာ တကယ္ရွိတယ္။ သူဟာ အလြန္ အဖိုးတန္တယ္။ လူ႔ေလာကႀကီးမွာ သူ႔ကို အသံုးခ်ၿပီး ဘယ္အရာမဆို ရေအာင္ယူႏိုင္တယ္။ ခ်မ္းသာျခင္း၊ ၾသဇာတိကၠမႀကီးျခင္း၊ နာမည္ဂုဏ္သတင္း ေက်ာ္ၾကားျခင္းကအစ ဘာမဆို လုပ္ႏိုင္တယ္။
ေသေသခ်ာခ်ာလုပ္ၾကည့္ရင္ ရွစ္မ်ိဳးေသာသိဒၶိကို ရႏိုင္တယ္....
မိမိခႏၶာကိုယ္ကို ေသးေသးကေလးျဖစ္ေအာင္ ခ်ံဳ႔ပစ္ႏိုင္တဲ့ ... အဏိမာသိဒၶိ။
မိမိခႏၶာကို္ယ္ကို အဆမတန္ႀကီးေအာင္ လုပ္ႏိုင္တဲ့ .... မဟိမာသိဒၶိ။
အာကာသထဲထိေအာာင္ ပ်ံ၀ဲေအာင္ လုပ္ႏိုင္တဲ့ လဃိမာသိဒၶိ။
ကိုယ္ကိုကို ေတာင္ႀကီးလို ေလးေနေအာင္ လုပ္ႏိုင္တဲ့ ဂရိမာသိဒၶိ။
အလိုရွိတုိင္း ၾကားႏိုင္သိႏိုင္တဲ့ ပရပတိသိဒၶိ။
ကိုယ္အလိုရွိတိုင္း ဖန္တီးႏိုင္တဲ့ ... ပရာကာမယသိဒၶိ။
ကိုယ္အလိုရွိသလို စြဲေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ... ၀သိတံသိဒၶိ။
အလိုရွိသလို လႊမ္းမိုးႏိုင္တဲ့ ... ဣသတံသိဒၶိ အဲဒီလို သိဒၶိ၇ွစ္မ်ိဳး အထိ ရရွိေစႏိုင္တယ္။
အဲဒီသိဒၶိရွစ္မ်ိဳးကို ရေအာင္ဖြင့္လွစ္ဖို႔ ေသာ့တံရွစ္ေခ်ာင္းလိုတယ္။
ပထမေသာ့တစ္ေခ်ာင္းရဲ့နာမည္က “ ယမ ” လို႔ေခၚတယ္။
အဲဒါကေတာ့ ဘယ္လိုအေၾကာင္းနဲ႔မွ မုသားမေျပာဆိုျခင္းဆိုတဲ့ အခ်က္ရယ္၊ အလိုဆႏၵကို ခ်ဳပ္တည္းမႈ႔ရယ္၊ ခိုး၀ွက္ျခင္း မျပဳမႈ႔ရယ္၊ လာဘ္မစားဖို႔ရယ္လို႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြဟာ အတိအက် ေျပာရမယ့္ကိစၥေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ယမဆိုတဲ့ေသာ့ကို ဘယ္လို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ရမလဲဆိုရင္ အေျပာအဆိုနဲ႔ ပါတ္သက္လို႔ သူက မခ်ဳပ္ခ်ယ္ပါဘူး။ အမွန္ကို ေျပာဖို႔ပဲ တိုက္တြန္းတာပါ။ နားေထာင္တာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း သီးျခား ဆံုမခ်က္မရွိပါဘူး။ အမွန္ကို နားေထာင္ရမယ္။ သတၱိနဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း အခက္ေတြ႕တဲ့အခါမွသာ ထုပ္ရမယ္တဲ့။
ဒုတိယေသာ့တစ္ေခ်ာင္းရဲ့နာမည္က “နိယာမ” လို႔ေခၚတယ္။
နိယာမဟာ ခႏၶာဒာကိုအတြင္းအျပင္ သန္႔၇ွင္းေစရမယ္လို႔ ဆိုထားတယ္၊ ေရာင့္ရဲလြယ္ရမယ္လို႔ ဆုိထားတယ္။ ဘုရား ကို ၾကည္ညိဳရမယ္လို႔လည္း ဆိုထားတယ္။ အလိုရမက္ေတြအားလံုး၊ အာသာဆႏၵေတြအားလံုးကို ႏိွပ္ကြက္ႏိုင္ ရမယ္။
တတိယေသာ့တစ္ေခ်ာင္းရဲ့နာမည္က “ အာသန” လို႔ေခၚတယ္။
အာသနဆိုတာကေတာ့ ထိုင္ပံုထိုင္နည္းေတြကို ဆိုတာပါ။ အဲဒီအာသနက ဘာအတြက္ သတ္မႈတ္ထား၇သလဲဆိုေတာ့ ကိုယ္လက္အဂၤါ အေၾကာင္းမဲ့ ယိမ္းယိုင္ျခင္း၊ လႈပ္ရွားျခင္း မျဖစ္ေစဖို႔၊ ထိုင္ပံုထိုင္နည္ အာသနကို သင္ၾကားရတာပဲ။
စတုတၴေသာတစ္ေခ်ာင္းရဲ့အမည္က “ ပရတ်ာဟာရ ” လို႔ ေခၚတယ္။
ျမဴတူးျပန္႔လႊင့္ေနတဲ့ စိတ္ကို ခ်ဳပ္တည္းတာ၊ အျပင္ကို အာ႐ံုမစိုက္ပဲ ခႏၶာတြင္းကို အာ႐ံုစိုက္ဖို႔ ညြန္ျပထားတယ္။
ပဥၥမေသာတစ္ေခ်ာင္းရဲ့အမည္က “ ပရာဏာယာမ ”လို႔ေခၚတယ္။
အဲဒါကေတာ့ အသက္႐ွဴတဲ့ က်င့္စဥ္ကို ေျပာတာပါ။
ဆ႒မေသာတစ္ေခ်ာင္းရဲ့အမည္က “ ဓာရဏာ ” လို႔ေခၚတယ္။
ကိုယ္စူးစိုက္ရမယ့္ အရာေတြကလြဲၿပီး တျခားအရာေတြကို အာ႐ံုမစိုက္ဖို႔ပါ။ စိတ္မပ်ံ႕လြင့္ဖို႔ပါ။
သတၱမေသာ့တစ္ေခ်ာင္းရဲ့အမည္က “ ဇာဏ ” လို႔ ေခၚတယ္။
ကိုယ္စူးစိုက္တဲ့အာ႐ံုကလြဲၿပီး အျခားအာ႐ံုေတြကို စြန႔လႊတ္ေလာင္ၿမိဳက္ပစ္ဖို႔ပါပဲ။
အ႒မေသာ့တစ္ေခ်ာင္းရဲ့အမည္က “ သမာဓိလို႔ ” ေခၚတယ္။
အဲဒါကေတာ့ စိတ္ရဲ့ တည္ၿငိမ္မႈ႔ကို ေျပာတာပါ။ ကိုယ့္စိတ္ကို မလႈပ္ရွားေစဘဲ တည္ၿငိမ္ေနတဲ့ သေဘာကို ေျပာတာပါ။ အဲဒိေသာ့ရွစ္ေခ်ာင္းကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ရေအာင္ ေလ့က်င့္ႀကိဳးစားၿပီး နာဂသတၱိလို႔ ေခၚတဲ့ ဘ႑ာတိုက္ကို ဖြင္္ႏိုင္ပါလိမ့္ မယ္။
ေစတနာေကာင္းျဖင့္
ဟိန္းတင့္ေဇာ္
0 comments:
Post a Comment