အဘေျပာဘူးတဲ့ အနားယူျခင္းပံုျပင္

တစ္ခါတုန္းက အလက္ဇင္းဒါး သဂရိတ္ လို႔ေခၚတဲ့ စစ္သူရဲေကာင္းႀကီး တစ္ဦး ရွိခဲ့ဘူးတယ္။ တစ္ေန႔မွာ သူဟာ ျမစ္ဆိတ္တစ္ခုကို လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ျမစ္ကမ္းနဖူး သဲျပင္ေပၚမွာ အ၀တ္အစား ဗလာက်င္း တံုးလံုး လွဲအိပ္ေနတဲ့ ဒိုင္အိုဂ်င္ဆိုတဲ့ သူေတာင္းစား တစ္ဦးကို ျမင္ေတြ႕ရတယ္။

အဲဒီ စစ္သူရဲေကာင္းႀကီးကလည္း အဲဒီ သူေတာင္းစား ဒိုင္အိုဂ်င္ကို သိပါတယ္။ အဲဒီဒိုင္အိုဂ်င္ဟာ ကိုယ္လံုးကိုယ္ ေပါက္ အလြန္လွတယ္။ မ်က္ႏွာကလည္း ဥပဓိ႐ုပ္ အလြန္ေကာင္းတယ္။ အဲဒီေတာ့ စစ္သူရဲေကာင္း အလက္ဇင္း ဒါးသဂရိတ္က...“ အို.... ဆရာသမား၊ က်ဳပ္ ဘာမ်ား ခင္ဗ်ားအတြက္ လုပ္ေပးရမလဲ ” လို႔ ရိသဲ့သဲ့ စကားမ်ိဳးနဲ႔ ေမး လိုက္တယ္။

အဲဒီ အခါမွာ သူေတာင္းစား ဒိုင္အိုဂ်င္က “ အလက္ဇင္းဒါးသဂရိတ္ ဆိုတဲ့ လူကို ေျပာခ်င္တာက ဘာမွ လုပ္မ ေပးပါနဲ႔။ ဒီနားက နည္းနည္း ဖယ္ေပးစမ္းပါ။ ေနဆာလွံဳေနတာ အရိပ္ကြယ္လို႔ပါ။ ဒီ့အျပင္ ဘာမွ လုပ္ေပးစရာ မလိုပါဘူး ” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ စစ္သူရဲေကာင္း အလက္ဇင္းဒါး သဂရိတ္က ေနရိပ္မကြယ္ ေအာင္ ေနရာ ဖယ္ေပးလိုက္တယ္။

အဲဒီအခါမွာ သူေတာင္း ဒိုင္အိုဂ်င္က “ တေလာတုန္းက တပ္ေတြ ျပင္ေနတာကို က်ဳပ္ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒါ ဘာ လုပ္မလို႔လဲ ” လို႔ ေမးလိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ အလက္ဇင္းဒါး သဂရိတ္က တျခား မဟုတ္ပါဘူး ဒိုင္အိုဂ်င္ရယ္။ အိႏၵိယကို တိုက္မလို႔ ။ အိႏၵိယကို တိုက္လို႔ ႏိုင္ၿပီဆိုရင္ ကမာၻတစ္ခုလံုးကို ႏိုင္တာနဲ႔ အတူတူပဲ” လို႔ ျပန္ၿပီး ေျပာ လိုက္တယ္။

အဲဒီအခါမွာ ဒိုင္အိုဂ်င္က “ အိႏၵိယကို ႏိုင္ၿပီပဲ ထားပါေတာ့ ၊ ဘာလုပ္ဦးမွာလဲ” လို႔ အလက္ဇင္းဒါး သဂရိတ္ကို ေမးလိုက္တယ္။ အဲဒီအခါမွာ အလက္ဇင္းဒါး သဂရိတ္က “အိႏၵိယကို ေအာင္ႏိုင္ၿပီဆိုမွေတာ့ က်ဳပ္ အနားယူမွာ ေပါ့” လို႔ ျပန္ၿပီး ေျဖလိုက္တယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဒိုင္အိုဂ်င္က ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္လိုက္တယ္။

ခင္ဗ်ားက အ႐ူးပဲ၊ အနားယူဖို႔ ကိစၥမွာ အိႏၵိယကို ေအာင္ႏိုင္ဖို႔ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းမပါဘူး။ ဘယ္သူမဆို အနားယူ ခြင့္ရွိတယ္။ အိႏၵိယကို ေအာင္ႏိုင္မွ အနားယူ ရမယ္လို႔ ခင္ဗ်ားကို ဘယ္လို ဆရာ သမားမ်ိဳးက သင္ေပးလို႔လဲဗ်ာ ဒီမွာ ၾကည့္စမ္း။ ခု... က်ဳပ္ အနားယူေနၿပီ၊ အိႏၵိယကိုလည္း မေအာင္ႏိုင္ ပါဘူးဗ်ာ၊ လြတ္လြတ္ လတ္လတ္ လပ္ လပ္ အနားယူခြင့္ က်ဳပ္မွာရွိတယ္။

ခင္ဗ်ား နားရမဲ့ အခ်ိန္ဟာ ဒီအခ်ိန္ပဲ။ အိႏၵိယကို ေအာင္ႏိုင္ၿပီးမွ နားရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားနားရမွာ မဟုတ္ ဘူး။ အိႏၵိယကို ေအာင္ႏိုင္ၿပီးလည္း တျခား ေအာင္ႏိုင္စရာေတြကို ခင္ဗ်ား လုပ္ရဦးမယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ နားရ မယ့္ လူစားမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး၊ အဲဒီလိုပဲ စစ္ခ်ီရင္း လမ္းမွာ ေသရမွာပဲ” လို႔ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး ေျပာခ်လိုက္တယ္။ ခင္ဗ်ား လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြ မၿပီးခင္ ခင္ဗ်ားေသမွာ၊ က်ဳပ္ေျပာတာ မယံု ေစာင့္ၾကည့္” လို႔ ဒိုင္အိုဂ်င္က ဆက္ ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။

အဲဒီေတာ့ အလက္ဇင္းဒါး သဂရိတ္က “ဒိုင္အိုဂ်င္းေျပာတာ က်ဳပ္မွတ္ထားပါမယ္ ဒီလို ေျပာျပတဲ့ အတြက္ ေက်း ဇူးလည္း တင္ပါတယ္ ၊ ဒါေပမဲ့ ခုေတာ့ အိႏၵိယကို ေအာင္ႏိုင္ဖို႔ သြားရဦးမယ္ဗ်ိဳ႕” လို႔ ေျပာၿပီး ထြက္သြားတယ္။ အမွန္တကယ္ပဲ အလက္ဇင္းဒါး သဂရိတ္က လမ္းမွာပဲ ဆံုးသြားတယ္။ အိမ္ကို ျပန္မေရာက္ေတာ့ဘူး။ အလက္ ဇင္းဒါး သဂရိတ္ ေသဆံုးတဲ့ေန႔မွာပဲ ဒိုင္အိုဂ်င္းလည္း ေသဆံုးသြားပါတယ္။ သူတို႔ ႏွစ္ဦးဟာ ေသလြန္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း တမလြန္ ဘ၀မွာျပန္ၿပီးေတြ႕ၾကတယ္။ အဲဒီအခါမွာ အလက္ဇင္းဒါး သဂရိတ္က ရွက္ကိုး ရွက္ကန္း နဲ႔ “ေဟာ...စစ္သူရဲေကာင္းနဲ႔ သူေတာင္းစားတစ္ဦး ျပန္ၿပီး ဆံုၾကျပန္ၿပီ” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

အဲဒီအခါမွာ ဒိုင္အိုဂ်င္းက “ျပန္ၿပီး ဆံုတာေတာ့ မွန္တယ္ဗ်ိဳ႕၊ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ာရဲ့ ေတြးထင္ခ်က္ေတြဟာ လြဲေန တယ္။ ခင္ဗ်ားနဲ႔ က်ဳပ္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္သူဟာ သူေတာင္းစား ၊ ဘယ္သူဟာ ဧကရာဇ္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ား သဲသဲကြဲကြဲ သေဘာေပါက္ပံု မရဘူး။

က်ဳပ္ဟာ လြတ္လတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္ဘ၀ကို က်ဳပ္ ေက်နပ္တယ္။ အျပည့္အ၀ အသက္ရွင္တယ္။ ခင္ဗ်ား ဟာ ဒီလို မဟုတ္ဘူး။ ေအာင္ႏိုင္မွဳ႕ေတြ အတြက္ ႀကိဳးစားရင္း ခင္ဗ်ားဘ၀ကို ခင္ဗ်ား မေက်နပ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ အစဥ္သျဖင့္ လိုအပ္မွဳ႕ေတြနဲ႔ ျပည့္လွ်မး္ေနတယ္။ က်ဳပ္ဟာ ဘာမွ မလိုအပ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္ ဟာ သူေတာင္းစား မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ရင္ ဟဲ...ဟဲ... မေျပာေတာ့ပါဘူးေလ...လို႔ ျပန္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။ ပံုျပင္ကေတာ့ ဒီမွာ အဆံုးသတ္ခဲ့ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ တေတြကေတာ့ ဒါကို ပံုျပင္လို႔ မယူဆခဲ့ ၾကပါဘူး...မိတ္ေဆြတို႔ကေတာ့ ႀကိဳက္သလို ယူဆႏိုင္ပါ ေၾကာင္း....

ကြ်န္ေတာ္ အားလံုးကို အရမ္းခ်စ္ပါတယ္ဗ်ာ